Switi Suriname
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marjan
02 Augustus 2008 | Suriname, Paramaribo
De laatste uren in Suriname. Hetty ligt nog te slapen maar ik ben alweer klaar wakker. Zit nog even op het balkon van de Hendrikstraat te genieten. Er zit zoveel in mijn hoofd……….
Donderdag zijn we met de vader van Peggy ( mijn collega, uit het UMCG) nog op toer geweest. Eerst naar de vlindertuin dicht bij het dorpje Lelydorp. De vlindertuin is eigenlijk een kweektuin waar ze vlinders kweken voor alle vlindertuinen in de wereld. Ja, ook die van Emmen. Wat een werk! Eitjes zoeken, op de juiste voedselplant zetten en dan nog weer rupsen zoeken en het controleren van de poppen. We kijken vast zelfs met andere ogen naar onze vlindertuin. ’s Middags worden we rondgetoerd en volgestopt met veel te veel eten en drinken. We zien en horen weer allerlei nieuws over het land. ’s Avonds een afscheidsetentje tezamen met de zusters van het AZP. We eten lekker, echte Surinaamse gerechten en er worden wat kleine speeches gehouden. Dr. Juliana en Bueno zijn vooral trots op de zusters en hun inzet. De dank voor mijn bijdrage is ook groot maar dat weten we inmiddels wel. ;-) Zuster Vrij spreekt namens de zusters als ze zegt: “dank voor de fijne samenwerking en we hebben veel van u geleerd. Het was gezellig maar veel te kort. Komt u gauw terug? ” Ik krijg een mooi cadeau, als aandenken van deze tijd.
Zelf natuurlijk ook woorden van dank en waardering gesproken maar juiste woorden vinden voor dit alles is erg lastig kan ik jullie vertellen.
We nemen afscheid met kussen en vele brasas. Brasa is zeg maar “ a big hugh”, volgens de vader van Peggy betekend het zoiets als: ik heb het echt met jouw gemeend, vond het fijn dat je er was, zal je missen nu je gaat. Ben zo blij dat ik het vertrouwen heb gewonnen, was bang dat het niet zou lukken. Dat was misschien wel prioriteit nummer 1.
Gisteren heb ik eerst weer bijna 5 uur gezeten om opnieuw vlechten te krijgen. Het zit er nu superstrak in, dus ik hoop dat het wat langer zal houden. Sorry, Willeke ik vind het namelijk wel mooi staan en lekker zitten, gek hè? Tussendoor belt mij nog een zuster die nog geen afscheid had kunnen nemen. Ze vraagt me te beloven terug te komen. Ze wil zo graag nog eens met mij samenwerken! En ze zal mailen indien nodig. (Heb ik ze gezegd ivm. de opdrachten) Ik ben verguld.
‘s Middags gaan we naar de Colakreek. Inderdaad een kreekje waar ze wat Kibbelkoele-achtige activiteiten organiseren. Maar de Colakreek heeft inderdaad Colakleurig water.
Een kruidenbad zeg maar, vanwege alle dode bladeren. Lekker water en het is nog even genieten van water, zon en rust. En ja, die omgeving is natuurlijk weer prachtig met alle palmen, bloemen en bijzondere planten.
’s Avonds gaan we uit eten met ds. Mynders en zijn vrouw. Willen allemaal even geen rijst meer zien dus bestellen apart frietjes erbij. Het is heerlijk deze mensen te hebben ontmoet. Zoveel herkenning over de moeilijke kanten van dit land en het functioneren in ons werk.
Ook weer woorden van dank over en weer. Nee, Fam. Mynders, het brandalarm dat om de 15 minuten ging heeft de sfeer zeker niet bedorven. Dank!
Een wijs man zei eens tegen me: “Ik hou niet van afscheid nemen. Mensen die je meemaakt in het leven gaan onderdeel worden van je geheugen en dus neem je nooit meer afscheid van ze voor zolang je leeft en geen dementie krijgt. Ze zijn namelijk immers voor altijd in je geheugen (leuke en minder leuke mensen) en dus altijd bij je.” Ik begrijp het nu beter dan ooit want o, wat neem ik veel mensen mee de lucht in zo dadelijk.
Tot zover , voorlopig, de laatste woorden en foto’s vanuit Su. Ja, er is al even gesproken over een vervolg maar nee, dat doe je niet zomaar en dat zal nog meer werk en grote gevolgen met zich meebrengen. Daar moet ik echt werkelijk een aantal maanden over nadenken.
Lieve allemaal, dank voor de aandacht, lieve woorden en ondersteuning. Het was hartverwarmend. Alle groeten en beste wensen voor Amadu heb ik overgebracht. Ook hij groet jullie allen hartelijk en zal heus, op welke wijze dan ook, nog eens iets van zich laten horen.
Voor jullie allen, vanuit het diepst van mijn hart, een hele dikke brasa. Tot ziens!
Marjan
Donderdag zijn we met de vader van Peggy ( mijn collega, uit het UMCG) nog op toer geweest. Eerst naar de vlindertuin dicht bij het dorpje Lelydorp. De vlindertuin is eigenlijk een kweektuin waar ze vlinders kweken voor alle vlindertuinen in de wereld. Ja, ook die van Emmen. Wat een werk! Eitjes zoeken, op de juiste voedselplant zetten en dan nog weer rupsen zoeken en het controleren van de poppen. We kijken vast zelfs met andere ogen naar onze vlindertuin. ’s Middags worden we rondgetoerd en volgestopt met veel te veel eten en drinken. We zien en horen weer allerlei nieuws over het land. ’s Avonds een afscheidsetentje tezamen met de zusters van het AZP. We eten lekker, echte Surinaamse gerechten en er worden wat kleine speeches gehouden. Dr. Juliana en Bueno zijn vooral trots op de zusters en hun inzet. De dank voor mijn bijdrage is ook groot maar dat weten we inmiddels wel. ;-) Zuster Vrij spreekt namens de zusters als ze zegt: “dank voor de fijne samenwerking en we hebben veel van u geleerd. Het was gezellig maar veel te kort. Komt u gauw terug? ” Ik krijg een mooi cadeau, als aandenken van deze tijd.
Zelf natuurlijk ook woorden van dank en waardering gesproken maar juiste woorden vinden voor dit alles is erg lastig kan ik jullie vertellen.
We nemen afscheid met kussen en vele brasas. Brasa is zeg maar “ a big hugh”, volgens de vader van Peggy betekend het zoiets als: ik heb het echt met jouw gemeend, vond het fijn dat je er was, zal je missen nu je gaat. Ben zo blij dat ik het vertrouwen heb gewonnen, was bang dat het niet zou lukken. Dat was misschien wel prioriteit nummer 1.
Gisteren heb ik eerst weer bijna 5 uur gezeten om opnieuw vlechten te krijgen. Het zit er nu superstrak in, dus ik hoop dat het wat langer zal houden. Sorry, Willeke ik vind het namelijk wel mooi staan en lekker zitten, gek hè? Tussendoor belt mij nog een zuster die nog geen afscheid had kunnen nemen. Ze vraagt me te beloven terug te komen. Ze wil zo graag nog eens met mij samenwerken! En ze zal mailen indien nodig. (Heb ik ze gezegd ivm. de opdrachten) Ik ben verguld.
‘s Middags gaan we naar de Colakreek. Inderdaad een kreekje waar ze wat Kibbelkoele-achtige activiteiten organiseren. Maar de Colakreek heeft inderdaad Colakleurig water.
Een kruidenbad zeg maar, vanwege alle dode bladeren. Lekker water en het is nog even genieten van water, zon en rust. En ja, die omgeving is natuurlijk weer prachtig met alle palmen, bloemen en bijzondere planten.
’s Avonds gaan we uit eten met ds. Mynders en zijn vrouw. Willen allemaal even geen rijst meer zien dus bestellen apart frietjes erbij. Het is heerlijk deze mensen te hebben ontmoet. Zoveel herkenning over de moeilijke kanten van dit land en het functioneren in ons werk.
Ook weer woorden van dank over en weer. Nee, Fam. Mynders, het brandalarm dat om de 15 minuten ging heeft de sfeer zeker niet bedorven. Dank!
Een wijs man zei eens tegen me: “Ik hou niet van afscheid nemen. Mensen die je meemaakt in het leven gaan onderdeel worden van je geheugen en dus neem je nooit meer afscheid van ze voor zolang je leeft en geen dementie krijgt. Ze zijn namelijk immers voor altijd in je geheugen (leuke en minder leuke mensen) en dus altijd bij je.” Ik begrijp het nu beter dan ooit want o, wat neem ik veel mensen mee de lucht in zo dadelijk.
Tot zover , voorlopig, de laatste woorden en foto’s vanuit Su. Ja, er is al even gesproken over een vervolg maar nee, dat doe je niet zomaar en dat zal nog meer werk en grote gevolgen met zich meebrengen. Daar moet ik echt werkelijk een aantal maanden over nadenken.
Lieve allemaal, dank voor de aandacht, lieve woorden en ondersteuning. Het was hartverwarmend. Alle groeten en beste wensen voor Amadu heb ik overgebracht. Ook hij groet jullie allen hartelijk en zal heus, op welke wijze dan ook, nog eens iets van zich laten horen.
Voor jullie allen, vanuit het diepst van mijn hart, een hele dikke brasa. Tot ziens!
Marjan
-
02 Augustus 2008 - 13:08
Willeke:
hoi meiden,
Ik hoop je kapsel binnenkort te kunnen bewonderen maar denk niet dat mijn mening erover verandert.
Goede reis en ik heb echt genoten van jullie reisverslag.
groetjes willeke -
02 Augustus 2008 - 13:14
Gert:
Hoi allebei,
Geniet (nog heel even) van al dat moois! En een heel goede terugreis!
Gert -
02 Augustus 2008 - 15:24
Leanne:
Hallo Marjan, wat is het snel gegaan........een hele goede terugreis toegewenst, zal wel even weer wennen zijn in Nederland. Ik heb genoten van al je verhalen en belevenissen daar.
Groetjes Leanne -
02 Augustus 2008 - 16:30
Fam Oskam:
Lieve Hettie & Marjan,
Leuk dat we jullie de afgelopen weken op deze manier hebben kunnen volgen! We wensen jullie een goede reis terug naar huis!
Liefs Johan, Rachel & Daan
Ps. Een beetje laat, maar: nog bedankt voor jullie kaartje! -
02 Augustus 2008 - 20:00
Terry:
Man...wat zijn die weken snel voorbij gegaan of niet dan!
Zoveel gedaan en gezien en bereikt!!! Zoveel mensen die je ontmoet hebt!
Een hele ervaring!
Een ervaring om niet weer te vergeten!!!
Afscheid nemen is altijd moeilijk,maar je hebt zoals je zegt vele herinneringen!!! Een goede terugreis en leuke thuiskomst en we spreken elkaar weer!!!
Liefs Terry
-
02 Augustus 2008 - 21:42
Rosalinde:
goede reis terug doe voorzichtig
tot in Nederland
-
04 Augustus 2008 - 06:38
Gea:
jullie zijn denk ik nu weer op `nederlandse bodem`
zie je dinsdag Hetty op de werkvloer, gr gea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
