Juf de Jonge of toch.........? Zuster!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marjan
05 Juli 2008 | Suriname, Paramaribo
Zo de eerste lesdag zit erop. Viel echt alleszins mee. De dokters kregen geen interactieve les. Ik wel lekker puh. (Misschien toch wat aan die leraren opleiding gehad?) Bijna meer dan me lief is want de zusters zijn kritisch. Maar das juist goed. Niet alles slikken voor zoete koek. Ze vragen veel en maken opmerkingen waar ik wat mee kan.
Ik kom weer van alles tegen waar ik van schrik. Pneumothorax (klaplong), nooit van gehoord. Zijn die er niet of behandelen ze dat gewoon niet? Maandag even aan de dokters vragen. Pijnstilling bij baby’s, nooit van gehoord. Ja maar een kind geboren na vacuüm dan, met zo’n toeter op zijn hoofd? NEE zeg, kom nou! Ze houden de temperatuur bij prematuren onder de 36,5 om brady’s en apneu’s (dalende hartslag en stoppen met ademhaling) te voorkomen. Heb ik nog nooit van gehoord maar dat moet nu echt anders, dat verklaart steeds die lage temperaturen op de lijst. Tempen doen ze maar 2 x daags, moet ook anders. Ze vrezen wel dat dr. Bueno daar niet zomaar in mee wil gaan. Ik realiseer me dat er een lange weg te gaan is en dat de maatschap ook nog wel wat te doen heeft. Ja, je kunt altijd beter alleenheerser in je rijkje zijn, dan kan je het zo doen als jij wilt. Arme dokters, ze zullen moeten samenwerken en af en toe water bij de wijn doen. Niet anders dan in Nederland, hahaha.
Wel vind ik het verbazend hoe de zusters zich willen in zetten. Ze komen vóór de late dienst, na de nachtdienst (om 11.00!) en je hoort ze niet. Extra beloning of overuren daar hebben we het al helemaal niet over. Ik prijs ze de hemel in.
En echt jongens ze moeten zoveel nieuws leren. De CPAP, de beademing de zuurstofmixers, de zuigerij, man, man en dan alles wat die zuster nog wil. Metingenlijsten invullen, wassen met warm water, mutsen opzetten, handelingen clusteren en 4 x daags temperaturen.
Maar als er 1 ding blijft hangen en dat is deze week al gebeurd, heb ik mijn taak volbracht. Op naar maandag dan maar weer.
Nog even een leuke anekdote van het begin van de week.
Als ik tijdens het eten van een lekkere vrucht (smaakt naar kaneel en kiwi) even bijbolus vraagt de zuster of ik mijn zus oppiep. Ik leg uit dat dat mijn insulinepomp is. Dat willen ze allemaal wel even zien, open monden, staren naar mijn witte buik met infuusnaald. Als ik simpel uitleg hoe dat werkt knikken ze instemmend maar ik vrees dat deze heerlijke technologie ze echt hun kapje te boven gaat.
Jongens, dr. Wouters, wat ben ik blij met mijn pomp! Ik eet en drink wanneer ik wil. Heb zelfs tijd om een 34 weker direct op te nemen als de rest van de gezonde mensheid eerst een broodje moet eten. Nog weer iets om iedere minuut dankbaar mee te zijn. De meeste bloedsuikers blijven hier tot nu toe onder de 10. wel wat hypo’s maar ala, ik weet ook niet wat waar allemaal in zit. Zal eens vragen naar het koolhydratenboekje van Suriname ;-) Mooier kan het gewoon niet vind ik zelf.
Gisteren was voor mij een echte werkdag, er zijn maar 2 vaste zusters aan het werk dus ik ben een welkome verrassing! Overigens we werken hier met veel meer personeel op minder kinderen dus dat hebben ze hier dan weer voor. Maar het werktempo ligt ook stukken lager. Nee, dat ligt niet aan de temperaturen want bij ons in het Scheper is het warmer op de couve aangezien ze hier de hele dag de airco aan hebben. Dus wat is het wel? Minder geschoold personeel dus “andere” maar wel veel handen? Eh, even flitst Nederland door mijn hoofd…
Ik heb steeds kleine feestjes met mijzelf. Een collega wast tegenwoordig met warm water de enige baby die in bad gaat. Zij realiseert zich nu opeens ook dat een kind met rode kleur en ijskoude vingertjes misschien toch wel ondertemperatuur heeft. Er liggen tegenwoordig steeds kindertjes op de zij met een rolletje in de rug, ook worden ze op de buik gelegd. En ik hoor nu heel af en toe een zuster praten tegen een baby als ze aan het werk gaan. Mij lachen ze wel uit om al mijn prietpraat maar ze vinden het wel leuk geloof ik. Een moeder loopt speciaal langs mij als ze naar huis gaat, ze zwaait en zegt: dag zuster, bedankt zuster. Jee, het gaat leuk worden. En ze noemen me al heel af en toe zuster Marjan. Zuster Marjan heeft zelfs al een eigen locker. Zuster Marjan wordt erbij geroepen als er onduidelijkheid is over hoe wat te doen en hoe het materiaal werkt natuurlijk. Ik ga niet zelf, ik laat ze vragen, het werkt!
En zuster Marjan mag de telefoon aannemen; “couveuse kamer, goedemorgen, met zuster de Jonge”. Ik sta twee keer een half uur alleen op de couve voor 10 kinderen te zorgen. Ze vertrouwen me. Of ik naar de röntgen wil met z/ v ( = zoon van) “Neermalzien”? Het is een achternaam en zo spreek je het uit maar jullie begrijpen dat ik ze niet echt kan onthouden en schrijven. Ik heb het jongetje goed ingepakt met muts op. Druk hem lekker even tegen me aan. “Lekker hé mannetje, even uit de couve en een warm lijf tegen je aan voelen?!”. Hij valt in slaap, maakt af en toe een grimas als ik tegen hem praat. Jammer dat zijn moeder dat niet mag, maar ik als surrogaatmoeder geniet even van dit stil moment. Tranen in mijn ogen heb ik omdat dit zo goed voelt, zo echt, zo puur. Hoe dankbaar ben ik nu voor alle liefde die ik iedere dag als vanzelfsprekend ontvang. Ook dat ik vroeger thuis in een fijn gezin ben groot gebracht. Rare dingen denk je dan zo op zo’n moment hè?! Op de röntgen maak ik een praatje met de röntgenoloog, in Maastricht opgeleid. Wil graag weten waar ik vandaan kom en hoe en wat. Van te voren loop ik naar de sterilisatie (Ja, Bronno dat doen we zelf, materialen aanbieden ter autoclaaf en weer halen ook), haal uitslagen van het lab en snor nog even door de gangen. Het went, de aanblik van de gangen, de mensen en het andere lawaai. Zowaar het voelt alsof ik hier hoor!
Omdat het de hele dag “zuster” is tegen mij dacht ik opeens, hoe gaat dat liedje ook al weer?
Gevonden op het net, kennen jullie het nog van de popgroep “Doe Maar”?
Ze legt haar koele handen of mijn voorhoofd
En kijkt me even onderzoekend aan
Ze helpt me bij het drinken van wat water
Ah zuster blijf nog even bij me staan
{Nachtzuster} Wat moet ik zonder jou beginnen
{Nachtzuster} Ik brand van binnen
{Nachtzuster} Doe iets aan de pijn (zing Pijiejijn!)
{Nachtzuster} Wat ben ik zonder al je zorgen
{Nachtzuster} Haal ik de morgen
{Nachtzuster} Doe iets aan de pijn
Realiseren we ons hoe groot onze taak voor de mensen en kinderen kan zijn, in hele kleine dingen? Doe wat uw hand vindt om te doen!
• Alfred, ik moest voor de beamer de instellingen aanpassen. Dank voor het helpen met het voorwerk. You did and do a good job ;-) Vandaag letterlijk wat aan gehad.
• Wicherd, ach tuurlijk, ik heb ook al een aantal keren aan jou gedacht. Aan je betrokkenheid met ouders en vooral de (geretardeerde) kinderen. Als je ziet hoe die hier behandeld worden. Ik ben er stil van en ja dat zegt wat hè? Bedankt voor je reactie, we waarderen het zeer.
• Mirjam, de rondleiding in ons huis is inmiddels aanwezig.
• Leanne, Clarence moest eens weten hé van die mooie poster aan de Rolderbrink ;-)
• Ninet, het is heftig maar zeker de aardschok waard.
• Guppen nu stoppen met guppen, JAS!
• Vlechten inmiddels verwijdert, auw, al 24 uur haarpijn en jeuk. Het hele zakie kwam al ras naar beneden. Wij hebben er geen haar voor geloof ik.
• Magda op Google (Clarence en AZP) staat wat.
• Marja en Aafke + aanhang van harte met de gezonde kinders. Knuffel ze even extra van mij. Morgen gaan we op kaartjesjacht.
Daaaaaaaaaag allemaal.
Ik kom weer van alles tegen waar ik van schrik. Pneumothorax (klaplong), nooit van gehoord. Zijn die er niet of behandelen ze dat gewoon niet? Maandag even aan de dokters vragen. Pijnstilling bij baby’s, nooit van gehoord. Ja maar een kind geboren na vacuüm dan, met zo’n toeter op zijn hoofd? NEE zeg, kom nou! Ze houden de temperatuur bij prematuren onder de 36,5 om brady’s en apneu’s (dalende hartslag en stoppen met ademhaling) te voorkomen. Heb ik nog nooit van gehoord maar dat moet nu echt anders, dat verklaart steeds die lage temperaturen op de lijst. Tempen doen ze maar 2 x daags, moet ook anders. Ze vrezen wel dat dr. Bueno daar niet zomaar in mee wil gaan. Ik realiseer me dat er een lange weg te gaan is en dat de maatschap ook nog wel wat te doen heeft. Ja, je kunt altijd beter alleenheerser in je rijkje zijn, dan kan je het zo doen als jij wilt. Arme dokters, ze zullen moeten samenwerken en af en toe water bij de wijn doen. Niet anders dan in Nederland, hahaha.
Wel vind ik het verbazend hoe de zusters zich willen in zetten. Ze komen vóór de late dienst, na de nachtdienst (om 11.00!) en je hoort ze niet. Extra beloning of overuren daar hebben we het al helemaal niet over. Ik prijs ze de hemel in.
En echt jongens ze moeten zoveel nieuws leren. De CPAP, de beademing de zuurstofmixers, de zuigerij, man, man en dan alles wat die zuster nog wil. Metingenlijsten invullen, wassen met warm water, mutsen opzetten, handelingen clusteren en 4 x daags temperaturen.
Maar als er 1 ding blijft hangen en dat is deze week al gebeurd, heb ik mijn taak volbracht. Op naar maandag dan maar weer.
Nog even een leuke anekdote van het begin van de week.
Als ik tijdens het eten van een lekkere vrucht (smaakt naar kaneel en kiwi) even bijbolus vraagt de zuster of ik mijn zus oppiep. Ik leg uit dat dat mijn insulinepomp is. Dat willen ze allemaal wel even zien, open monden, staren naar mijn witte buik met infuusnaald. Als ik simpel uitleg hoe dat werkt knikken ze instemmend maar ik vrees dat deze heerlijke technologie ze echt hun kapje te boven gaat.
Jongens, dr. Wouters, wat ben ik blij met mijn pomp! Ik eet en drink wanneer ik wil. Heb zelfs tijd om een 34 weker direct op te nemen als de rest van de gezonde mensheid eerst een broodje moet eten. Nog weer iets om iedere minuut dankbaar mee te zijn. De meeste bloedsuikers blijven hier tot nu toe onder de 10. wel wat hypo’s maar ala, ik weet ook niet wat waar allemaal in zit. Zal eens vragen naar het koolhydratenboekje van Suriname ;-) Mooier kan het gewoon niet vind ik zelf.
Gisteren was voor mij een echte werkdag, er zijn maar 2 vaste zusters aan het werk dus ik ben een welkome verrassing! Overigens we werken hier met veel meer personeel op minder kinderen dus dat hebben ze hier dan weer voor. Maar het werktempo ligt ook stukken lager. Nee, dat ligt niet aan de temperaturen want bij ons in het Scheper is het warmer op de couve aangezien ze hier de hele dag de airco aan hebben. Dus wat is het wel? Minder geschoold personeel dus “andere” maar wel veel handen? Eh, even flitst Nederland door mijn hoofd…
Ik heb steeds kleine feestjes met mijzelf. Een collega wast tegenwoordig met warm water de enige baby die in bad gaat. Zij realiseert zich nu opeens ook dat een kind met rode kleur en ijskoude vingertjes misschien toch wel ondertemperatuur heeft. Er liggen tegenwoordig steeds kindertjes op de zij met een rolletje in de rug, ook worden ze op de buik gelegd. En ik hoor nu heel af en toe een zuster praten tegen een baby als ze aan het werk gaan. Mij lachen ze wel uit om al mijn prietpraat maar ze vinden het wel leuk geloof ik. Een moeder loopt speciaal langs mij als ze naar huis gaat, ze zwaait en zegt: dag zuster, bedankt zuster. Jee, het gaat leuk worden. En ze noemen me al heel af en toe zuster Marjan. Zuster Marjan heeft zelfs al een eigen locker. Zuster Marjan wordt erbij geroepen als er onduidelijkheid is over hoe wat te doen en hoe het materiaal werkt natuurlijk. Ik ga niet zelf, ik laat ze vragen, het werkt!
En zuster Marjan mag de telefoon aannemen; “couveuse kamer, goedemorgen, met zuster de Jonge”. Ik sta twee keer een half uur alleen op de couve voor 10 kinderen te zorgen. Ze vertrouwen me. Of ik naar de röntgen wil met z/ v ( = zoon van) “Neermalzien”? Het is een achternaam en zo spreek je het uit maar jullie begrijpen dat ik ze niet echt kan onthouden en schrijven. Ik heb het jongetje goed ingepakt met muts op. Druk hem lekker even tegen me aan. “Lekker hé mannetje, even uit de couve en een warm lijf tegen je aan voelen?!”. Hij valt in slaap, maakt af en toe een grimas als ik tegen hem praat. Jammer dat zijn moeder dat niet mag, maar ik als surrogaatmoeder geniet even van dit stil moment. Tranen in mijn ogen heb ik omdat dit zo goed voelt, zo echt, zo puur. Hoe dankbaar ben ik nu voor alle liefde die ik iedere dag als vanzelfsprekend ontvang. Ook dat ik vroeger thuis in een fijn gezin ben groot gebracht. Rare dingen denk je dan zo op zo’n moment hè?! Op de röntgen maak ik een praatje met de röntgenoloog, in Maastricht opgeleid. Wil graag weten waar ik vandaan kom en hoe en wat. Van te voren loop ik naar de sterilisatie (Ja, Bronno dat doen we zelf, materialen aanbieden ter autoclaaf en weer halen ook), haal uitslagen van het lab en snor nog even door de gangen. Het went, de aanblik van de gangen, de mensen en het andere lawaai. Zowaar het voelt alsof ik hier hoor!
Omdat het de hele dag “zuster” is tegen mij dacht ik opeens, hoe gaat dat liedje ook al weer?
Gevonden op het net, kennen jullie het nog van de popgroep “Doe Maar”?
Ze legt haar koele handen of mijn voorhoofd
En kijkt me even onderzoekend aan
Ze helpt me bij het drinken van wat water
Ah zuster blijf nog even bij me staan
{Nachtzuster} Wat moet ik zonder jou beginnen
{Nachtzuster} Ik brand van binnen
{Nachtzuster} Doe iets aan de pijn (zing Pijiejijn!)
{Nachtzuster} Wat ben ik zonder al je zorgen
{Nachtzuster} Haal ik de morgen
{Nachtzuster} Doe iets aan de pijn
Realiseren we ons hoe groot onze taak voor de mensen en kinderen kan zijn, in hele kleine dingen? Doe wat uw hand vindt om te doen!
• Alfred, ik moest voor de beamer de instellingen aanpassen. Dank voor het helpen met het voorwerk. You did and do a good job ;-) Vandaag letterlijk wat aan gehad.
• Wicherd, ach tuurlijk, ik heb ook al een aantal keren aan jou gedacht. Aan je betrokkenheid met ouders en vooral de (geretardeerde) kinderen. Als je ziet hoe die hier behandeld worden. Ik ben er stil van en ja dat zegt wat hè? Bedankt voor je reactie, we waarderen het zeer.
• Mirjam, de rondleiding in ons huis is inmiddels aanwezig.
• Leanne, Clarence moest eens weten hé van die mooie poster aan de Rolderbrink ;-)
• Ninet, het is heftig maar zeker de aardschok waard.
• Guppen nu stoppen met guppen, JAS!
• Vlechten inmiddels verwijdert, auw, al 24 uur haarpijn en jeuk. Het hele zakie kwam al ras naar beneden. Wij hebben er geen haar voor geloof ik.
• Magda op Google (Clarence en AZP) staat wat.
• Marja en Aafke + aanhang van harte met de gezonde kinders. Knuffel ze even extra van mij. Morgen gaan we op kaartjesjacht.
Daaaaaaaaaag allemaal.
-
05 Juli 2008 - 00:23
Nachtvlinders:
Hallo Marjan en Hetty.
We zitten samen in de nachtdienst naar jullie belevenissen te kijken, soms met wijd open mond. Wat een andere wereld. Wat een andere inzichten kan een kinderarts hebben, er gaat een wereld voor je open. Alleen de sterken blijven leven? Ik dacht dat we die tijd gehad hadden. Wat zul je een geduld moeten hebben. Wat leven wij dan in een bevoorrechte wereld. Je gaat echt met andere ogen kijken.
Wat zullen jullie een verhalen te vertellen hebben als jullie terug zijn. Je zou een avondje kunnen geven ..... Het zal zeker druk bezocht worden.
Ada zat met verwondering te kijken naar de naam van de dochter van Aafke, Tinge....., maar wel heel bijzonder, toch.
We hebben het rustig t.n.t.
Groetjes en succes verder, Gea en Ada.
-
05 Juli 2008 - 06:45
Monique Tijmes:
Goh, Marjan, wat schrijf je ontzettend boeiend. Dit moet je echt gaan bewaren en bundelen. Ik ben zo ontroerd over de verhalen van die kleine baby's en hoe je je voelt met zo'n warm lijfje tegen je aan.
Enne, dacht jij niet dat ik moest grinneken toen ik las hoe ontzettend blij je bent met die pomp. Ik heb wat tegen je aan gekletst, je zag dat hele ding niet zitten, remember?!
Groetjes,
Monique -
05 Juli 2008 - 13:35
Hannie:
He Marjan,
wat leuk en bijzonder om via mijn weblog te vernemen dat jij ook een weblog hebt over jouw/jullie eigen avontuur! Ja, ik wist dat je zou gaan, maar wist eerlijk gezegd niet wanneer en dat je ook een weblog had! Nou, ik zal jouw/jullie berichten zeker in de gaten houden! Je hebt al veel meegemaakt zeg wat ik zo heb gelezen! Super he om dat allemaal "zomaar" even mee te mogen maken! In ieder geval heel veel succes, plezier en ook sterkte met alles wat je daar doet en tegenkomt! Warme groet (ook voor Hetty) vanuit Sri Lanka, (waar ik dan weer werk via VSO), en tot de volgende keer! Doeiiiiii! Hannie -
05 Juli 2008 - 14:43
Pa De Jonge:
Wat betreft het bundelen van de verhalen,kan ik jullie gerust stellen. Ik print alle berichten uit en bewaar ze in een map.Ook de prive mailtjes zitten daarbij, dus als je er later gebruik van wilt maken kun je bij mij een verzoek indienen.'t Liefst schriftelijk. Groetjes PA -
05 Juli 2008 - 15:41
Gea `sproetopvang´:
Lieve Hetty en Marjan,
Hetty denk aan die 12.000 sleutels in het lease-bakkie, je kan HET dat weet je, dank je voor je mail,ik ben ZEER trots op jullie BIJTJES, zet hem op daar,
dikke knuffel van gea, pstt ik wou dat we ff bij konden kletsen.. maarrrrrr zoals gewoonlijk, dat vertellen we laterrrr..... -
05 Juli 2008 - 15:51
Ynette:
Hoi Hetty en Marjan,
Wat een belevenissen allemaal! Geweldig om mee te lezen.En wat een totaal andere benadering van veel dingen.Dat de meest simpele oplossingen, zoals een mutsje, dat daar niet aan gedacht wordt. Ik heb zo'n idee dat 1 bezoek niet voldoende is....Jullie verrichten al heel wat werk, maar dan nog blijft er veel te doen.
Marjan, ik hoorde je in 1 van de filmpjes zeggen dat je al onder de muggebulten zit;denk even aan de Staph. hiervoor (en knoflook en vit.B);)Ben benieuwd hoe de volgende lessen zullen gaan, en wat ze zelf gaan vinden van al die andere technieken. Hopelijk niet zoals in Kenia, dat, zodra je je omdraait of weg bent, alles weer terugvalt in hoe het was...
Hartelijke groeten, Ynette
-
05 Juli 2008 - 17:46
Willeke:
Hoi Hetty en Marianne,
Als ik dit zo allemaal lees heb ik het gevoel dat jullie hier vast nog een keer terug komen.Jullie zijn echt bezig met goede ontwikkelingshulp. Wij in het rijke westen zijn ons er niet genoeg van bewust hoe rijk we eigenlijk zijn. En hier maar mopperen op onze gezondheidszorg. Maar ja wij hebben een ander referentiekader nietwaar!!
Heel erg leuk ook de filmpjes, voorzien van deskundig commentaar. Nu krijg je een goed beeld van hoe jullie wonen.En.... als je het niet erg vindt, het haar zoals je het nu weer hebt past toch beter bij je koppie dan al die vlechtjes, is mijn mening. Meiden,succes met alles.
groetjes Willeke -
05 Juli 2008 - 19:55
Iempie&Greta:
Hallo Toppers!
We vinden jullie verhalen prachtig en erg ontroerend.Wat een wereld ongeloofelijk.Deze tijd pakt niemand jullie meer af wat een voldoening!We hebben erg -
05 Juli 2008 - 20:07
Greta:
foutje....vervolg..gelachen om jullie filmpjes!Wat een snoepies die baby's,wil je ze ook een knuff van ons geven.Jammer van je haar maar je hebt het geprobeerd zitten de vlechten van Hetty er nog wel in?Heel veel succes en een fijne zondag! -
06 Juli 2008 - 13:16
H&G:
Hoi zusters,
Heerlijke verhalen, wat een belevenissen en er zullen er vast nog heel veel volgen. Ik hoop dat jullie heerlijk uitrusten dit weekend, zodat jullie weer voldoende energie opdoen voor een nieuwe enerverende week! Maar ik denk dat jullie vast wel weer het een en ander hebben ondernomen....
Heel veel succes met je
"onderwijsleergesprekken" de komende week en Hetty succes op de spoed! Rij je inmiddels ook al rond in de AMBU? Links rijden went echt snel hoor ;-)
Hartelijke groet,
Gert
-
06 Juli 2008 - 16:44
Janny:
lieve Marjan en Hetty
Wat geweldig om jullie belevenissen van dag tot dag te kunnen volgen .
Zo zijn we toch een klein beetje bij jullie .
ook leuk om de officiele opening in beeld te zien ,met als klapper jij op de foto met Claerence Seedorf .En om (een klein beetje )onze Amadu terug te zien bij de opening .Groet hem van mij wil je ?Ook je eerste lesdag goed doorstaan . Ik ben wel een beetje trots op je
hoor!Zo te zien voelen jullie je best gelukkig met hetgeen jullie daar allemaal beleven en doen ! succes met alles en liefs vanuit een zonnig Emmen . -
06 Juli 2008 - 17:23
Gea:
Hallo daar,ff een berichtje vanuit warm Nederland, ´tis` hier nu om 19.00 uur 21 graden.
Hebben jullie een vrije zondag gehad...`zijn de pepermunten al op...
In MM was het een druk weekend hoor, morgen de late diensten in, ik zie er naar uit, ook voor jullie morgen een hele fijne werkdag toegewenst...doen jullie ook de avond/en nachtdiensten,lijkt mij ook een hele ervaring.
hartelijke groeten van gea,`sproetenopvanges -
07 Juli 2008 - 02:46
Terry:
Hey Marjan... en Hetty natuurlijk!
Ik dacht opeens: Hee...is Marjan al niet richting Suriname? Effe zoeken en jawel...al hele verhalen die je/jullie beleeft hebben!Had wel even nodig om alles door te lezen! hihi! Gelukkig voor jullie toch het internet aanwezig!
Jeeh...wat een indrukken/belevenissen allemaal! Ik kan me voorstellen dat het wel een heftige omschakeling is!
Het is maar goed dat je het allemaal gelijk opschrijft ook en veel foto's natuurlijk!
Fantastisch haar trouwens...jammer dat het niet wil blijven zitten!
Mooi om te lezen dat men daar toch al wat dingen van je gaat overnemen zuster Marjan!!! Want het gaat je wel aan het hart hoor als ik dat zo lees over die kindertjes! Ik heb dat al bij het lezen daarvan...laat staan als je er echt bij bent!
En verder...ook nog een beroemdheid ontmoeten hihi...geweldig!
Enne...dat liedje van "nachtzuster"...zongen we dat ook niet met elkaar in de opleiding van ons?
Ik zal nu even stoppen,anders word het wel een heel lang verhaal!
Ik zit nu in de nachtdienst (laatste nachtje) en wens jullie een hele plezierige week toe en tot binnenkort! Zal nu zeker vaker even kijken of er weer nieuwe berichten zijn!
Liefs Terry -
07 Juli 2008 - 03:46
Evelyn:
Wauw het klinkt allemaal heel mooi, bijzonder en zo super anders..! Wat mooi dat je daar zo kunt helpen. Ik wens jullie heel veel succes daar!
Liefs Evelyn -
08 Juli 2008 - 21:20
Psst:
Hallo Hetty en Marjan,
Is de stroom uitgevallen....grappie,jullie zullen het wel DRUK hebben,morgen probeer ik het wel weer.
slaap lekker gea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
