De spanning loopt op!
Door: Marjan de Jonge
Blijf op de hoogte en volg Marjan
17 April 2017 | Nederland, Emmen
Nu het kerkelijk jaar ook juist op dit moment, het leven van Jezus in de schijnwerpers zet, bepaald het mij juist de laatste weken ook weer zoveel aan Zijn leven hier op deze aarde. Daar in dat land waar we straks zullen zijn, mogen wandelen en van de lente kunnen genieten. De narcissen hier in de tuin trompetteren Zijn leven, sterven en opstanding, zo lijkt het.
Hetty en ik zijn deze dagen erg druk met het vertalen met het boekje: Hiking the Jezus trail.
Het brengt ons nu al steeds dichter bij de reis, het land en de mensen. Het is trouwens lastig hoor. Veel moeilijke Engelse woorden die we niet kennen, je kan ze vertalen maar heel vaak moet je de echte betekenis in het zinsverband nog uitvinden. Soms liggen we slap van de lach omdat we er niet uit komen en soms zeggen we: "nou ja, het zal wel ongeveer zo zijn." Onze reisgenoten lijken volledig te vertrouwen op onze "enorme lange afstandswandelervaring" en hopen op professionele begeleiding van onze kant. Nou, dat maakt de reis wel een beetje spannend hoor. We proberen de voorbereiding dus maar zo goed mogelijk te doen en we merken dat we echt de smaak te pakken krijgen. In het boekje wordt veel verteld over het landschap, de kruisvaarders en verschillende bouwstijlen gelinkt aan de periodes over de lang vervlogen geschiedenis van het land. Een beetje geïllustreerd door mooie plaatjes, routekaarten en teksten uit de bijbel.
Het is niet moeilijk thuis op de bank een beetje weg te dromen.
Moest een paar weken geleden ook nog even iets voor de wandeluitrusting regelen. Je weet wel in zo'n soort van outdoor zaak, ergens in een klein prachtig dorpje in Drenthe, waar ze vooral veel schoenen verkopen.
De specialiste wil me graag adviseren en ze weet er veel van want ze loopt zelf de Camino.
Waar ik ga wandelen vraagt ze. Israel?! Levensgevaarlijk! Als ik vertel dat dit mijn 3e keer wordt in 6 jaar tijd en dat ik me toch eigenlijk nooit onveilig heb gevoeld, kijk ze me verbaasd aan. Ja, ze kent Israel wel, is er vroeger eens geweest maar durfde niet meer. Kan je daar nu ook nog reizen?
En dan vraagt ze, wat ik daar ga doen. Nou de Jesus trail, ken je dat? Nee, dat weet ze niet. Kafarnaüm? Nazareth? Oh, het meer van Galilea, dat klinkt dan wel bekend. Een meneer volgt het gesprek met belangstelling zie ik. Ik merk wel op dat het qua kilometers niet zoveel is (iemand die de Camino loopt, lachertje die 65 km.) maar dat we natuurlijk belangrijke stops, goed moeten bekijken. In Kana bijvoorbeeld moeten we natuurlijk wel eens gaan kijken hoe dat is gegaan met dat water en die wijn. Meneer kijkt me lachend aan en kan het niet laten om te vragen of ik dat nu echt geloof. Hij kent het verhaal nl. heus wel hoor, verzekert hij mij. Voordat ik mijn antwoord kan geven maakt hij zich gauw uit de voeten. Mijn wandelspecialiste merkt op dat we in ieder geval ook maar wijn moeten drinken. Of we het antwoord gaan vinden op dat wonder, dat betwijfel ik, wel acht ik de kans groot, dat ons dat opdrinken, in ieder geval wel gaat lukken.
Zij vindt het wel fijn te weten dat ze weer naar Israël kan. Zal haar tzt. wel eens vragen wat het geworden is.
Tja, en zo kijk je er maanden naar uit en dan voordat je het weet, is het zover. Ik ben al weken, maanden alles aan het verzamelen wat mee moet. Dozen met diabetes zaken zijn ook weer via de lieve conciërges van het Menso in huize de Jonge aangekomen. Nu maar hopen dat het allemaal weer genoeg is en door de warmte geen zaken anders zullen gaan zoals ik vind dat het moet. Daarnaast hebben we de afgelopen weken toch wel elke week, en soms elke dag gelopen. Er zitten wel wat kilometers in de benen. Zelfs gezwommen om bepaalde spieren wat rust te gunnen en weer andere wat extra te trainen. We overtreffen ons zelf.
Het weer zat natuurlijk ook wel heel erg mee, wat waren er prachtige zonnige, zelfs warme dagen bij. Fijn dus dat het trainen, met wat extra warmte, er ook in ons kikkerlandje in zat. En wat is dan ook ons Nederland prachtig mooi he? Als we het maar willen zien. Dus jongens, als je denkt, tja ik maak niet zulke verre reizen. Reis dan in Nederland, in je buurt en dichtbij huis. En soms is dat alleen via een boek, tv, internet of in je hoofd mogelijk, ik weet het. Ik denk ook aan jullie, lezers, die graag mee zouden willen. Het maakt me klein, soms een beetje verdrietig maar ook weer heel erg dankbaar. Want zoals sommigen van jullie wel weten; ik loop ook wel eens tegen grenzen van kunnen en willen aan. Da's lastig en moeilijk. En dus probeer ik altijd, ook dicht bij huis, te genieten van de kleine dingen die er zijn. En eigenlijk zijn ze grootser dan groot; dat bloemetje, de warme zon op de eerste lentedag, de regendruppels in de sloot, die glimlach op het gezicht van de ander en een gesprek met een fijne vriend.
Over een aantal dagen vertrekken we. Wat precies gaat komen weten we niet. Hoop dat jullie weer meereizen en een beetje kunnen meegenieten.
‘Alle kloof zal gevuld worden en alle berg en heuvel zal geslecht worden, en de krommingen zullen recht en de oneffen wegen vlak worden,’ Lucas 3:5.
Dit gedeelte staat ook in het boekje en in dubbele betekenis, zo mooi.
In het licht van Pasen weten we: de uitkomst is zeker! Heb vertrouwen in God, die op zijn tijd en wijze waar maakt wat Hij heeft beloofd.
Dag lieve medelezers, tot later. De koffer staat inmiddels klaar om gepakt te worden.
Van harte hoop ik dat jullie meelopen met de trail, door mijn ogen en handen vastgelegd op papier en foto, DV.
Ik wens ons en jullie een gezegende reis. En samen met Hem zijn we wel bewaard, waar we ook zijn.
Hetty en ik zijn deze dagen erg druk met het vertalen met het boekje: Hiking the Jezus trail.
Het brengt ons nu al steeds dichter bij de reis, het land en de mensen. Het is trouwens lastig hoor. Veel moeilijke Engelse woorden die we niet kennen, je kan ze vertalen maar heel vaak moet je de echte betekenis in het zinsverband nog uitvinden. Soms liggen we slap van de lach omdat we er niet uit komen en soms zeggen we: "nou ja, het zal wel ongeveer zo zijn." Onze reisgenoten lijken volledig te vertrouwen op onze "enorme lange afstandswandelervaring" en hopen op professionele begeleiding van onze kant. Nou, dat maakt de reis wel een beetje spannend hoor. We proberen de voorbereiding dus maar zo goed mogelijk te doen en we merken dat we echt de smaak te pakken krijgen. In het boekje wordt veel verteld over het landschap, de kruisvaarders en verschillende bouwstijlen gelinkt aan de periodes over de lang vervlogen geschiedenis van het land. Een beetje geïllustreerd door mooie plaatjes, routekaarten en teksten uit de bijbel.
Het is niet moeilijk thuis op de bank een beetje weg te dromen.
Moest een paar weken geleden ook nog even iets voor de wandeluitrusting regelen. Je weet wel in zo'n soort van outdoor zaak, ergens in een klein prachtig dorpje in Drenthe, waar ze vooral veel schoenen verkopen.
De specialiste wil me graag adviseren en ze weet er veel van want ze loopt zelf de Camino.
Waar ik ga wandelen vraagt ze. Israel?! Levensgevaarlijk! Als ik vertel dat dit mijn 3e keer wordt in 6 jaar tijd en dat ik me toch eigenlijk nooit onveilig heb gevoeld, kijk ze me verbaasd aan. Ja, ze kent Israel wel, is er vroeger eens geweest maar durfde niet meer. Kan je daar nu ook nog reizen?
En dan vraagt ze, wat ik daar ga doen. Nou de Jesus trail, ken je dat? Nee, dat weet ze niet. Kafarnaüm? Nazareth? Oh, het meer van Galilea, dat klinkt dan wel bekend. Een meneer volgt het gesprek met belangstelling zie ik. Ik merk wel op dat het qua kilometers niet zoveel is (iemand die de Camino loopt, lachertje die 65 km.) maar dat we natuurlijk belangrijke stops, goed moeten bekijken. In Kana bijvoorbeeld moeten we natuurlijk wel eens gaan kijken hoe dat is gegaan met dat water en die wijn. Meneer kijkt me lachend aan en kan het niet laten om te vragen of ik dat nu echt geloof. Hij kent het verhaal nl. heus wel hoor, verzekert hij mij. Voordat ik mijn antwoord kan geven maakt hij zich gauw uit de voeten. Mijn wandelspecialiste merkt op dat we in ieder geval ook maar wijn moeten drinken. Of we het antwoord gaan vinden op dat wonder, dat betwijfel ik, wel acht ik de kans groot, dat ons dat opdrinken, in ieder geval wel gaat lukken.
Zij vindt het wel fijn te weten dat ze weer naar Israël kan. Zal haar tzt. wel eens vragen wat het geworden is.
Tja, en zo kijk je er maanden naar uit en dan voordat je het weet, is het zover. Ik ben al weken, maanden alles aan het verzamelen wat mee moet. Dozen met diabetes zaken zijn ook weer via de lieve conciërges van het Menso in huize de Jonge aangekomen. Nu maar hopen dat het allemaal weer genoeg is en door de warmte geen zaken anders zullen gaan zoals ik vind dat het moet. Daarnaast hebben we de afgelopen weken toch wel elke week, en soms elke dag gelopen. Er zitten wel wat kilometers in de benen. Zelfs gezwommen om bepaalde spieren wat rust te gunnen en weer andere wat extra te trainen. We overtreffen ons zelf.
Het weer zat natuurlijk ook wel heel erg mee, wat waren er prachtige zonnige, zelfs warme dagen bij. Fijn dus dat het trainen, met wat extra warmte, er ook in ons kikkerlandje in zat. En wat is dan ook ons Nederland prachtig mooi he? Als we het maar willen zien. Dus jongens, als je denkt, tja ik maak niet zulke verre reizen. Reis dan in Nederland, in je buurt en dichtbij huis. En soms is dat alleen via een boek, tv, internet of in je hoofd mogelijk, ik weet het. Ik denk ook aan jullie, lezers, die graag mee zouden willen. Het maakt me klein, soms een beetje verdrietig maar ook weer heel erg dankbaar. Want zoals sommigen van jullie wel weten; ik loop ook wel eens tegen grenzen van kunnen en willen aan. Da's lastig en moeilijk. En dus probeer ik altijd, ook dicht bij huis, te genieten van de kleine dingen die er zijn. En eigenlijk zijn ze grootser dan groot; dat bloemetje, de warme zon op de eerste lentedag, de regendruppels in de sloot, die glimlach op het gezicht van de ander en een gesprek met een fijne vriend.
Over een aantal dagen vertrekken we. Wat precies gaat komen weten we niet. Hoop dat jullie weer meereizen en een beetje kunnen meegenieten.
‘Alle kloof zal gevuld worden en alle berg en heuvel zal geslecht worden, en de krommingen zullen recht en de oneffen wegen vlak worden,’ Lucas 3:5.
Dit gedeelte staat ook in het boekje en in dubbele betekenis, zo mooi.
In het licht van Pasen weten we: de uitkomst is zeker! Heb vertrouwen in God, die op zijn tijd en wijze waar maakt wat Hij heeft beloofd.
Dag lieve medelezers, tot later. De koffer staat inmiddels klaar om gepakt te worden.
Van harte hoop ik dat jullie meelopen met de trail, door mijn ogen en handen vastgelegd op papier en foto, DV.
Ik wens ons en jullie een gezegende reis. En samen met Hem zijn we wel bewaard, waar we ook zijn.
-
17 April 2017 - 11:43
Geke:
Gezegende reis -
17 April 2017 - 12:24
Geertje:
Genie van alles, wij genieten mee. (Eerlijkheidshalve: wel een beetje jaloers...) -
17 April 2017 - 13:09
Alie:
We bidden jullie een gezegende reis toe en veel wandelplezier en we genieten er graag van mee!!!
-
17 April 2017 - 15:20
Sieny Piëst:
Mooie 'tocht' gewenst en we willen graag meegenieten via jouw verhalen.
-
17 April 2017 - 15:44
Gea:
.....ik lees weer mee!
Veel genieten ! -
17 April 2017 - 16:05
Ina B :
De herinneringen komen weer boven ,en we kijken uit naar de verhalen .
Geniet ervan .en een voorspoedige reis gewenst. -
17 April 2017 - 16:50
Ria Klein:
Geniet van de voorpret.... en een goede reis gewenst. Ik kijk uit naar jouw verhalen. Dat is altijd genieten!
Een beetje jaloers ben ik ook wel; maar ja je moet wel zeer ! goede benen hebben. Ria Klein -
17 April 2017 - 17:51
Jan Kok:
Je vergeet de VR bril nog:) Bovenstaand verhaal is geen zwakstroom,maar high voltage,
en een verhaal van overgave/doorzettings vermogen en.........................wordt het een
spiritueel oplaad punt.??? Gelukkig staat onze lieve opgestane Heer centraal en da's natuurlijk
altijd goed.
Marjan Hetty,later kun je altijd reisleider worden of gaan kant klossen (liefst onder een olijfboom natuurlijk:))
Ik denk nu even aan een sinterklaas lied: vol verwachting klinkt mij hart
Girls: ENJOY
-
17 April 2017 - 18:02
Reina Van Hoffen :
Ik wil. Jullie alleen maar metelkaar een hele fijne envoorspoedige en veilige reis toewensen onder Gods bescherming en zegen.
Verzonden -
17 April 2017 - 20:49
Mirjam:
Enjoy and be blessed. -
17 April 2017 - 22:28
Lianne Zwaan:
We wensen jullie een hele fijne, wijze reis toe! Blijf genieten, veel plezier! Groetjes, Lianne -
18 April 2017 - 09:49
Truus Oosting:
gezegende en veilige reis ! wij lezen graag weer mee. -
18 April 2017 - 11:52
Maartje:
Een hele goede reis toegewenst!
-
18 April 2017 - 20:51
Annet:
Een hele gezegende reis gewenst! Hopelijk is het inmiddels gelukt om je koffer te pakken, nog 2 nachtjes slapen. Succes! -
19 April 2017 - 09:26
Thea Van Der Stam :
Veel plezier geniet er van en hou alles heel -
19 April 2017 - 20:11
Marja Suurd:
Wauw Marjan (en Hetty), wat een onderneming weer! Mooi zoals je al over de voorbereidingen schrijft (stiekem klein beetje jaloers -
19 April 2017 - 20:28
Aly K.:
Een goede reis,kijk uit naar de verslagen!! -
19 April 2017 - 21:43
Hennie:
Marjan en Hetty,ik wens jullie fantastische en waardevolle dagen toe, geniet en beleef het intens.
Lieve groet
Hennie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
