Zouden ze de eindstreep halen?
Blijf op de hoogte en volg Marjan
26 April 2017 | Israel, Tiberias
Spannende gebeurtenissen in de nacht. Ons appartement is landelijk gelegen, dat is bijzonder rustig en mooi maar heeft ook nadelen. Enorm veel mieren en af en toe is er een spin ter grote van een fikse 5 shekel munt.
Ook hoorden we in de nacht iets door het huis lopen en lagen er wat aangevreten broodjes en een komkommer in de kamer. We spraken er James op aan maar die dacht dat het toch echt geen muizen waren. De kat, ja hun kat, die was gek op komkommer. Heb je ooit van zo'n rare kat gehoord? En eh, ssst zullen we het even tussen ons houden? Onze huiseigenaren hebben 2 honden en drie katten. De katten: 1 lapjeskat, eentje die er uit ziet als een soort van boskat met een pluimstaart (zo lekker 's avonds onverwachts langs je benen) en dan een zwart/ wit miezerig katje. Dit laatste exemplaar heeft net tussen zijn neus en bek een raar vierkant bloksnorretje.
Hij heeft van iemand van ons daarom een zekere naam gekregen. Die naam mag je hier in dit land zeker niet uitspreken en ik mag het van mijn medereizigers zelfs niet opschrijven. Maar we hebben een zekere antipathie tegen hem ontwikkeld. En nu er dus vannacht weer een komkommer is aangevreten en zelfs uit de tas gehaald, geven we maar 1 iemand de schuld. Zijn naam begint met een H..... En eigenlijk krijgt hij van alles van wat er fout gaat de schuld; de was die omgevallen is met rekje en al, het verdwenen snoepdoosje en nou eigenlijk alles........
Goed, nu weer naar belangrijker zaken.
Vandaag vervolg van de J trail. Vanuit Kibbutz Lavi gaan we over de Horns of Hattin naar Kfar Zeitim. Een aardige mevrouw van de kibboets helpt ons op weg naar de route.
Ook vertelt ze dat het nog een traditionele kibboets is. De gespecialiseerde kinderchirurg verdient precies het zelfde als de mevrouw die de was vouwt in de wasserij. Maar ja, de jongeren tegenwoordig willen dat waarschijnlijk in de toekomst niet meer, zegt ze. Het lijkt ons toch wel wat. Want talenten en je IQ is dat iets wat je hebt verdient, waar je iets aan mag ontlenen alsof je er recht op hebt? Ook vertelt ze dat er een belangrijke synagoge meubelfabriek is, nou net bij deze kibboets. We lopen er langs. We mogen naar binnen uiteraard maar toch maar niet. We hebben steeds zoveel om te zien dat de tijd veel te snel gaat. Want even verderop, ontmoeten we weer een jood die aan ons gesprek hoort waar we vandaan komen. Zijn vader kwam uit Rotterdam. Welk verhaal zit hier achter, moet ik dan toch weer even denken hè?
Beide voorbijgangers vragen trouwens bezorgd of we genoeg water hebben, zoveel toeristen die zich verkijken op de warmte. We mogen bijtanken maar we verzekeren ze dat we meer dan 2,5 liter bij ons dragen, komt goed.
Nou daar gaat het dan, over veldwegen op weg naar de top. Onderweg veel koeien, deze houden ze hier voornamelijk voor het vlees en af en toe zie je op hun rug de wel bekende koereigers.
We pikken zowaar de route weer op en deze brengt ons naar de forse beklimming van de berg bij het dorpje Hittim, mogelijk het bijbelse Zittim uit Jozua 19. De berg zou lijken op twee hoorns van een koe, maar goed ik kan het er niet van maken. Hittim is trouwens het Hebreeuwse woord voor tarwe, het was een dorpje gelegen tussen korenvelden. Op de top aangekomen doen we ons te goed aan het prachtige uitzicht op Tiberias en het meer. T'is net of we toch een soort van eindpunt in het zicht hebben vind ik. Vanuit Nazareth naar Tiberias gelopen dat is toch al heel wat!
Na een korte stop, bij een bankje (!) aanvaarden we de afdaling. Kan jullie zeggen dat afdalen lastiger is voor knieën en vooruitschuivende voeten in schoenen dan omhoog klauteren.
Maar het uitzicht blijft, voor, achter, boven, onder en opzij steeds verschillend en prachtig.
Aangekomen bij de asfaltweg kiezen we voor een taxi in plaats van nog 10 kilometer verder te lopen. Het is mooi geweest voor vandaag. Duurt trouwens wel even voordat de taxi-chauffeur ons vindt want mijn uitspraak van het Hebreeuws heeft nog wel te wensen vrees ik.
Terwijl we wachten op de taxi zien we tegenover ons een Engels echtpaar die ook een pauze inlast. Ze hebben twee flesjes water meegenomen en die zijn nu al op, terwijl zij wel de volgende etappe willen doorlopen. Mevrouw is naast de boom neergezegen met een groot paars hoofd. Meneer veegt over zijn bezweet gezicht en vraagt of wij weten waar ze hun flesjes bij kunnen vullen.
Nee dat weten we niet maar wij hebben water over. Dus wordt het kostbare vocht overgeheveld in de rugzakken van de twee uitgedroogde mensen. Dankbaar dat ze zijn! "God bless you" (God zegene jullie), zeggen ze een aantal keren. Ach jongens wat kan je blij zijn met een beetje water he?
Ondertussen sms't onze taxi-chauffeur. Lekker leesbaar dat Hebreeuws, niet dus. Hij was eerst bij een dorpje, bij een afslag eerder, op zoek geweest naar ons. Als hij aankomt schreeuwt hij me toe: "you almost killed me!" ("Je vermoorde me bijna", daarmee bedoelde hij denk ik dat hij ons niet kon vinden ;-)) Nou ja de soep wordt niet zo heet gegeten als......... Hij laat ons instappen met veel bombarie en handgebaren. En als we later uitstappen moet ik nog even bij hem komen; ik mag altijd bellen, niet alleen om een taxi te vragen maar ook als er wat is, dan wil hij wel helpen. Hij kent de trail, want hij staat in het boekje. Ja, ja, die heeft zijn kostje wel gekocht. Alhoewel, hij woont ook in een kibboets..........
Na de nodige boodschappen, duiken we nog even het meer in.
Het is een broeierige dag en je kunt het ook duidelijk merken en zien in de lucht. Stof en warmte zorgen voor wazige vergezichten wat later op dag.
Thuisgekomen genieten van eten, drinken en samenzijn.
Zou het Engels echtpaar al thuis zijn, of vinden we ze morgen verdroogd aan de kant van de weg?
Voor ons belooft het een warme avond te worden, lekker op ons terras. Alleen even oppassen voor verrassend bezoek.
Ook hoorden we in de nacht iets door het huis lopen en lagen er wat aangevreten broodjes en een komkommer in de kamer. We spraken er James op aan maar die dacht dat het toch echt geen muizen waren. De kat, ja hun kat, die was gek op komkommer. Heb je ooit van zo'n rare kat gehoord? En eh, ssst zullen we het even tussen ons houden? Onze huiseigenaren hebben 2 honden en drie katten. De katten: 1 lapjeskat, eentje die er uit ziet als een soort van boskat met een pluimstaart (zo lekker 's avonds onverwachts langs je benen) en dan een zwart/ wit miezerig katje. Dit laatste exemplaar heeft net tussen zijn neus en bek een raar vierkant bloksnorretje.
Hij heeft van iemand van ons daarom een zekere naam gekregen. Die naam mag je hier in dit land zeker niet uitspreken en ik mag het van mijn medereizigers zelfs niet opschrijven. Maar we hebben een zekere antipathie tegen hem ontwikkeld. En nu er dus vannacht weer een komkommer is aangevreten en zelfs uit de tas gehaald, geven we maar 1 iemand de schuld. Zijn naam begint met een H..... En eigenlijk krijgt hij van alles van wat er fout gaat de schuld; de was die omgevallen is met rekje en al, het verdwenen snoepdoosje en nou eigenlijk alles........
Goed, nu weer naar belangrijker zaken.
Vandaag vervolg van de J trail. Vanuit Kibbutz Lavi gaan we over de Horns of Hattin naar Kfar Zeitim. Een aardige mevrouw van de kibboets helpt ons op weg naar de route.
Ook vertelt ze dat het nog een traditionele kibboets is. De gespecialiseerde kinderchirurg verdient precies het zelfde als de mevrouw die de was vouwt in de wasserij. Maar ja, de jongeren tegenwoordig willen dat waarschijnlijk in de toekomst niet meer, zegt ze. Het lijkt ons toch wel wat. Want talenten en je IQ is dat iets wat je hebt verdient, waar je iets aan mag ontlenen alsof je er recht op hebt? Ook vertelt ze dat er een belangrijke synagoge meubelfabriek is, nou net bij deze kibboets. We lopen er langs. We mogen naar binnen uiteraard maar toch maar niet. We hebben steeds zoveel om te zien dat de tijd veel te snel gaat. Want even verderop, ontmoeten we weer een jood die aan ons gesprek hoort waar we vandaan komen. Zijn vader kwam uit Rotterdam. Welk verhaal zit hier achter, moet ik dan toch weer even denken hè?
Beide voorbijgangers vragen trouwens bezorgd of we genoeg water hebben, zoveel toeristen die zich verkijken op de warmte. We mogen bijtanken maar we verzekeren ze dat we meer dan 2,5 liter bij ons dragen, komt goed.
Nou daar gaat het dan, over veldwegen op weg naar de top. Onderweg veel koeien, deze houden ze hier voornamelijk voor het vlees en af en toe zie je op hun rug de wel bekende koereigers.
We pikken zowaar de route weer op en deze brengt ons naar de forse beklimming van de berg bij het dorpje Hittim, mogelijk het bijbelse Zittim uit Jozua 19. De berg zou lijken op twee hoorns van een koe, maar goed ik kan het er niet van maken. Hittim is trouwens het Hebreeuwse woord voor tarwe, het was een dorpje gelegen tussen korenvelden. Op de top aangekomen doen we ons te goed aan het prachtige uitzicht op Tiberias en het meer. T'is net of we toch een soort van eindpunt in het zicht hebben vind ik. Vanuit Nazareth naar Tiberias gelopen dat is toch al heel wat!
Na een korte stop, bij een bankje (!) aanvaarden we de afdaling. Kan jullie zeggen dat afdalen lastiger is voor knieën en vooruitschuivende voeten in schoenen dan omhoog klauteren.
Maar het uitzicht blijft, voor, achter, boven, onder en opzij steeds verschillend en prachtig.
Aangekomen bij de asfaltweg kiezen we voor een taxi in plaats van nog 10 kilometer verder te lopen. Het is mooi geweest voor vandaag. Duurt trouwens wel even voordat de taxi-chauffeur ons vindt want mijn uitspraak van het Hebreeuws heeft nog wel te wensen vrees ik.
Terwijl we wachten op de taxi zien we tegenover ons een Engels echtpaar die ook een pauze inlast. Ze hebben twee flesjes water meegenomen en die zijn nu al op, terwijl zij wel de volgende etappe willen doorlopen. Mevrouw is naast de boom neergezegen met een groot paars hoofd. Meneer veegt over zijn bezweet gezicht en vraagt of wij weten waar ze hun flesjes bij kunnen vullen.
Nee dat weten we niet maar wij hebben water over. Dus wordt het kostbare vocht overgeheveld in de rugzakken van de twee uitgedroogde mensen. Dankbaar dat ze zijn! "God bless you" (God zegene jullie), zeggen ze een aantal keren. Ach jongens wat kan je blij zijn met een beetje water he?
Ondertussen sms't onze taxi-chauffeur. Lekker leesbaar dat Hebreeuws, niet dus. Hij was eerst bij een dorpje, bij een afslag eerder, op zoek geweest naar ons. Als hij aankomt schreeuwt hij me toe: "you almost killed me!" ("Je vermoorde me bijna", daarmee bedoelde hij denk ik dat hij ons niet kon vinden ;-)) Nou ja de soep wordt niet zo heet gegeten als......... Hij laat ons instappen met veel bombarie en handgebaren. En als we later uitstappen moet ik nog even bij hem komen; ik mag altijd bellen, niet alleen om een taxi te vragen maar ook als er wat is, dan wil hij wel helpen. Hij kent de trail, want hij staat in het boekje. Ja, ja, die heeft zijn kostje wel gekocht. Alhoewel, hij woont ook in een kibboets..........
Na de nodige boodschappen, duiken we nog even het meer in.
Het is een broeierige dag en je kunt het ook duidelijk merken en zien in de lucht. Stof en warmte zorgen voor wazige vergezichten wat later op dag.
Thuisgekomen genieten van eten, drinken en samenzijn.
Zou het Engels echtpaar al thuis zijn, of vinden we ze morgen verdroogd aan de kant van de weg?
Voor ons belooft het een warme avond te worden, lekker op ons terras. Alleen even oppassen voor verrassend bezoek.
-
26 April 2017 - 19:20
Alie:
Wat weer een verslag, met van alles en nog wat. Prachtig!!!
Wat een indrukken voor jullie, hopelijk slapen jullie goed, met een hoofd vol met gedachten.
Maar dat slapen gaat blijkbaar wel goed als je niet merkt dat er gegeten wordt van je broodjes en de komkommer, vervelend beestje hoor.
Bij ons staan de oranjetompucen in de koelkast voor morgen en vanavond het interview volgen van onze koning. Succes voor de dag van morgen!!! -
26 April 2017 - 19:39
Reina:
Je krijgt het gewoon warm als je jullie verhaal leest, nu is dat niet verkeerd natuurlijk met onze temperatuur van 10 graden. Morgen ook zo iets. Misschien krijgen jullie het nu gelijk wat koeler als je dit leest.
Maar wat een belevenissen, en dan die nachtelijke bezoeker, alhoewel komkommer goed helpt voor de dorst, dus geen verkeerde keus. Ben wel benieuwd naar het aantal km. dat jullie in deze omstandigheden gelopen hebben. Was het niet lastig om je bloedsuikers op peil te houden Marjan? maar ook daar kunnen jullie je goede hart laten spreken voor je medemens. fijn dat dat niet aan tijd en land gebonden is.
Ik maak morgen een trip door feestens nederland . een schone jarige zus en een jarig kleinkind.
de oranje tompucen komen goed van pas.
Jullie een goede trip met de benewagen? of laat je je rijden? Aan genoegen zal het jullie denk ik niet ontbreken. Zing je ook met elkaar het Wilhelmus, kun je even aan ons koude landje denken.
Veel plezier. -
26 April 2017 - 20:21
Annet:
Klinkt wel heerlijk warm daar, als je 2,5 liter water mee op pad neemt. Wel lief dat jullie je water geven aan dat andere echtpaar, doet me een beetje denken aan die gelijkenis over de 5 dwaze en 5 wijze meisjes. Alleen jullie delen dan wel je brandstof, gelukkig maar.
Geniet er nog van en we lezen graag weer mee! -
26 April 2017 - 20:21
Trudy:
Prachtige verhalen en foto's! Veel plezier!! -
26 April 2017 - 20:24
Hetty:
Nou Reina, we slapen prima.
De komkommers leggen we in de vaatwasser.
Uiteraard wassen we gezellig af met de hand.
H.... kan dan wel de ramen openen maar de vaatwasser heeft ie nog niet onder de knie.
En de km's?
Gewoon niet te veel. -
26 April 2017 - 20:25
Derk:
Misschien een nieuw script voor Cats 2 the musical?
Weer een warm en boeiend verslag. Voor ons morgen Koningsdag,
en voor jullie een vervolg van Jesus Trial.
Nog veel plezier. -
26 April 2017 - 20:40
Iebele:
Allen, Fijn dat jullie weer veilig terug zijn gekomen bij jullie spannend spookhuis... Ik denk dat er vannacht heel veel "overleg" is geweest wat betreft de nachtgasten! Hou dat rare beest met het vierkante snorretje in de gaten..Mooie en spannende verslagen Marjan. Hoever moeten jullie nog lopen? Het blijft avontuurlijk maar heel mooi zo te lezen. Nog een plezierige afloop van de trail toegewenst. -
26 April 2017 - 21:26
Jan:
de verhaal lij blijft leuk en ook de foto's chapeau!!!
Ik lees dit op mijn werk (ja ja dat gaat ook gewoon door incl de piepjes/belletjes vrij vertaald het is druk)),en we gaan 2 dagen weg morgen.
dus veel tijd is er niet. Ik zie in principe geen computer (da's een keus) die ik veel vaker maak.
Shaloom (wij zeiden vroeger in israel sjaal om, en zing maar uit volle borst: de paden in de lanen op.
-
26 April 2017 - 22:04
Hennie:
Hoi meisjes, wat een ontzettend mooie trail lopen jullie , en Marjan je zou zo je verslagen in boekvorm uit kunnen geven, wat kun jij het toch perfect verwoorden. Subliem hoor geniet er ontzettend van .Nog fijne dagen gewenst, hartelijke groet Hennie. -
26 April 2017 - 23:58
Geertje:
H. heeft ook zo'n ijzige blik... Hoe istie überhaupt het land ooit ingekomen! Schreeuwtie ook?
Mooie foto's: ik wil ook weer daar zijn. -
27 April 2017 - 03:08
Mirjam:
Ach ja, en als de trail nu niet klaar komt dan hebben jullie een goede reden om weer terug te komen ;) -
27 April 2017 - 16:50
Ria Klein:
Een beetje late reactie. Alles ging kapot vandaag! Soms heb je van die dagen. Maar het draait nu weer,
behalve mijn scootmobiel. Lekke band; moet wachten tot dinsdag 2 mei.
Maar bedankt voor je mooie verhalen.
En ik wacht het volgende verslag af.
Zal wel niet lang meer duren. Petje af; zo'n verslag maken na een warme dag en dan ook nog veel klimmen! Doe het jullie niet na. Geniet ervan zo lang het kan!
Groeten Ria Klein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
