Schuifelen
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marjan
29 Juni 2008 | Suriname, Paramaribo
Schuifelen
Toch nog maar weer achter de laptop geschoven. Ik wil graag vertellen, want ja zo zit ik in elkaar natuurlijk. Het is nu zondag en we hebben alweer van alles beleefd. De kapster komt zo weer, heeft gisteren mijn haar gedaan.
Vanmorgen om 7.00 wakker en als ik tussendoor wakker wordt schiet er ook van alles door mijn hoofd. Over de lessen, over het temperaturen, over verplaatsen van de couveuses en over de opening met zowaar de minister van gezondheidszorg.
Zit nu even rustig op het balkon met voor mij de toch best wel drukke Pr. Hendriksstraat. Af en toe fladdert er een vrolijk gekleurde vlinder voorbij. Geloof dat ik zelfs een kolibrie heb mogen waarnemen. De “grietjebies” hoor en zie je hier de gehele dag. Dat gegrietjebie is dus het geluid wat de vogel voort brengt, met enige fantasie dan.
Gistermorgen eerst met het overbuurmeisje haar halen in het centrum. Ze komt uit Guyana, spreekt alleen engels en werkt hier bij de overbuurvrouw als werkster af en toe.
Uit haar verhalen blijkt dat haar wereld niet groter is dan haar land en Suriname.
Europa weet ze amper waar het is. Een vaste baan, geen idee.
We wandelen met haar door het drukke centrum, af en toe klapt ze in de handen als we haar niet snel genoeg volgen. Het is 1 grote wriemelende hoop mensen daar, komt al van de voorbereidingen op de keti koti. Het is een bont geheel van kleding, huiskleur en sociale status. Het buurmeisje koopt nog even een lekkere vette warme worst, zo uit een grote kookpan op straat. Vraagt of wij ook willen, nou ja, èh, het lijkt ons niet buikloop proof. Terug met de bus, ook een belevenis. Opgepropt in een warme bus zitten. Ook in het middenpad kun je stoeltjes uitklappen dus je kunt je voorstellen wat er gebeurd als er iemand achter uit de bus wil instappen. Thuisgekomen begint zij te vlechten, Hetty doet boodschappen en wat huishoudelijke taken.
Om 16.30 worden we opgehaald door ds. Mynders die hier als zendeling werkt. Het is fijn even met mensen te praten die weten waar je het over hebt en feilloos aanvoelen hoe moeilijk het hier is, in vele opzichten. Ze wonen hier nu enkele jaren en proberen, zo goed en zo kwaad als het gaat, Gods woord hier te laten horen. Ook zij boeken na jaren werk maar heel kleine stapjes voorwaarts. Of zoals de dominee het zelf zei: het is meer schuifelen.
Het lijkt soms alsof de mensen hier niet willen werken aan vooruitgang, zoals het gister ging gaat het toch ook? En liefde en aandacht geven aan je medemens, als je dat nooit geleerd hebt hoe moet je dat aan anderen laten zien? Ook dr. Juliana zei al: “laat zien hoe het anders kan, sla wel een arm om iemand heen, praat met de kindertjes zoals je altijd doet.” Maar jongens dat is lastig hoor als je de enige bent die dat doet. Maar er zijn een paar die wel anders willen dus ik zal ze niet in hokjes plaatsen en voorzichtig schuifelen.
De dominee en zijn vrouw weten veel meer over het leven hier. Hoge percentages zelfmoordpogingen, bar slecht onderwijs voor de kinderen, de seksindustrie en drugshandel viert hier nog hoogtij, ook al wordt dat door de buitenwereld ontkend. Kindermisbruik is enorm. Als ik wat vertel uit het ziekenhuis, hoe het personeel reageert soms, zegt de dominee: ja, jij blijft blank hè? He?! Ik wordt gediscrimineerd om mijn huidskleur! Weer een nieuwe ervaring. Ik naïef meisje.
We zijn zeer onder de indruk van het werk, dat hij en zijn vrouw samen doen. Zoveel inzet en moed maar vooral vertrouwen. We zijn ook bemoedigd hoor, omdat we weten dat ook al zien wij geen resultaat op ons werk, in dit leven, Vader ziet het wel, wij zijn een deeltje van Zijn plan.
De vlechten zitten erin, ik zie er heel anders uit. Zal het misschien mijn witte huid wat compenseren? Zie de foto’s. Het lijkt nu echt even lekker, al dat haar uit mijn gezicht en minder vaak wassen met mijn hoofd onder de koude douche. Hoop dat het maar gaat houden tot en met de rondreis maar de “kapster” zei ook al ik heb van dat gladde steile haar. Greta, je hoeft dus niet gestudeerd te hebben om te weten dat ik lastig haar heb. Maar heb natuurlijk wel gezegd dat ik thuis een superkapster heb. Tja, ben een echte kaaskop. Voorlopig blijf ik daar maar even heel trots op. Ik schuifel met opgeheven hoofd voort.
Als de liefde mar blef winnen.
Toch nog maar weer achter de laptop geschoven. Ik wil graag vertellen, want ja zo zit ik in elkaar natuurlijk. Het is nu zondag en we hebben alweer van alles beleefd. De kapster komt zo weer, heeft gisteren mijn haar gedaan.
Vanmorgen om 7.00 wakker en als ik tussendoor wakker wordt schiet er ook van alles door mijn hoofd. Over de lessen, over het temperaturen, over verplaatsen van de couveuses en over de opening met zowaar de minister van gezondheidszorg.
Zit nu even rustig op het balkon met voor mij de toch best wel drukke Pr. Hendriksstraat. Af en toe fladdert er een vrolijk gekleurde vlinder voorbij. Geloof dat ik zelfs een kolibrie heb mogen waarnemen. De “grietjebies” hoor en zie je hier de gehele dag. Dat gegrietjebie is dus het geluid wat de vogel voort brengt, met enige fantasie dan.
Gistermorgen eerst met het overbuurmeisje haar halen in het centrum. Ze komt uit Guyana, spreekt alleen engels en werkt hier bij de overbuurvrouw als werkster af en toe.
Uit haar verhalen blijkt dat haar wereld niet groter is dan haar land en Suriname.
Europa weet ze amper waar het is. Een vaste baan, geen idee.
We wandelen met haar door het drukke centrum, af en toe klapt ze in de handen als we haar niet snel genoeg volgen. Het is 1 grote wriemelende hoop mensen daar, komt al van de voorbereidingen op de keti koti. Het is een bont geheel van kleding, huiskleur en sociale status. Het buurmeisje koopt nog even een lekkere vette warme worst, zo uit een grote kookpan op straat. Vraagt of wij ook willen, nou ja, èh, het lijkt ons niet buikloop proof. Terug met de bus, ook een belevenis. Opgepropt in een warme bus zitten. Ook in het middenpad kun je stoeltjes uitklappen dus je kunt je voorstellen wat er gebeurd als er iemand achter uit de bus wil instappen. Thuisgekomen begint zij te vlechten, Hetty doet boodschappen en wat huishoudelijke taken.
Om 16.30 worden we opgehaald door ds. Mynders die hier als zendeling werkt. Het is fijn even met mensen te praten die weten waar je het over hebt en feilloos aanvoelen hoe moeilijk het hier is, in vele opzichten. Ze wonen hier nu enkele jaren en proberen, zo goed en zo kwaad als het gaat, Gods woord hier te laten horen. Ook zij boeken na jaren werk maar heel kleine stapjes voorwaarts. Of zoals de dominee het zelf zei: het is meer schuifelen.
Het lijkt soms alsof de mensen hier niet willen werken aan vooruitgang, zoals het gister ging gaat het toch ook? En liefde en aandacht geven aan je medemens, als je dat nooit geleerd hebt hoe moet je dat aan anderen laten zien? Ook dr. Juliana zei al: “laat zien hoe het anders kan, sla wel een arm om iemand heen, praat met de kindertjes zoals je altijd doet.” Maar jongens dat is lastig hoor als je de enige bent die dat doet. Maar er zijn een paar die wel anders willen dus ik zal ze niet in hokjes plaatsen en voorzichtig schuifelen.
De dominee en zijn vrouw weten veel meer over het leven hier. Hoge percentages zelfmoordpogingen, bar slecht onderwijs voor de kinderen, de seksindustrie en drugshandel viert hier nog hoogtij, ook al wordt dat door de buitenwereld ontkend. Kindermisbruik is enorm. Als ik wat vertel uit het ziekenhuis, hoe het personeel reageert soms, zegt de dominee: ja, jij blijft blank hè? He?! Ik wordt gediscrimineerd om mijn huidskleur! Weer een nieuwe ervaring. Ik naïef meisje.
We zijn zeer onder de indruk van het werk, dat hij en zijn vrouw samen doen. Zoveel inzet en moed maar vooral vertrouwen. We zijn ook bemoedigd hoor, omdat we weten dat ook al zien wij geen resultaat op ons werk, in dit leven, Vader ziet het wel, wij zijn een deeltje van Zijn plan.
De vlechten zitten erin, ik zie er heel anders uit. Zal het misschien mijn witte huid wat compenseren? Zie de foto’s. Het lijkt nu echt even lekker, al dat haar uit mijn gezicht en minder vaak wassen met mijn hoofd onder de koude douche. Hoop dat het maar gaat houden tot en met de rondreis maar de “kapster” zei ook al ik heb van dat gladde steile haar. Greta, je hoeft dus niet gestudeerd te hebben om te weten dat ik lastig haar heb. Maar heb natuurlijk wel gezegd dat ik thuis een superkapster heb. Tja, ben een echte kaaskop. Voorlopig blijf ik daar maar even heel trots op. Ik schuifel met opgeheven hoofd voort.
Als de liefde mar blef winnen.
-
29 Juni 2008 - 14:51
Jolanda:
Hoi Marjan en Hetty,
Lees steeds met plezier jullie verhalen. Heftig hoor allemaal. Lijkt me wel moeilijk om om te gaan met de manier waarop ze daar werken. En het is te hopen dat ze een beetje dingen willen veranderen, ook al gaat het schuifelend.
Marjan: ik heb schapenvachtjes voor je, denk je dat je er iets mee zou kunnen in het kader van belevingsgerichte zorg? Ik hoor het wel.
Geniet van de opening, je werk en je tijd daar, dan blijf ik van jullie verhalen genieten!
Liefs Jolanda -
29 Juni 2008 - 14:52
Jolanda:
Oh ja, leuk dat lange haar! -
29 Juni 2008 - 17:17
Pa De Jonge:
Als je de wereld wilt verbeteren, heb je daar iets langer dan een "dag"voor nodig !! -
29 Juni 2008 - 18:57
Ina En Mannen:
Hallo daar
Vol bewondering en verbazing lees ik jullie ervaringen. Ik kan het me bijna niet voorstellen en toch ook wel een heel klein beetje.....
Blijf vooral doorgaan met het lief zijn voor de kleintjes Marjan, het is soms het enige wat je nog kan doen (zoals ik lees).Vergeet niet je motto voordat je ging een kleine druppel.....
Maar ik weet natuurlijk ook dat jij zo graag wilt en het liefst gisteren nog.
Succes met het lesgeven, zorgen voor en overbrengen van. Hetty jij ook succes met alles (je maakt ook heel wat mee). Doe je de groetjes aan Amadu.
We denken aan jullie hoor, liefs van Ina en Bert, Nils en Twan -
29 Juni 2008 - 19:10
Mirjam:
Ik heb nog wel een leuk t-shirt met de tekst: 'I need a hug right now!' Misschien iets voor jullie?
Geef ze allemaal maar een knuffel van mij ;)
Liefs Mirjam -
29 Juni 2008 - 19:46
Hoi Marjan,:
Wat een andere belevingen en gedachtengangen daar,he? Daar kunnen wij ons weinig bij voorstellen (en al helemaal niet als je er niet geweest bent..),omdat we het zo anders gewend zijn, in alle opzichten.Cultuur, klimaat, (bij)geloof, tempo van werken en leven, alles is anders. Maar dan is het ook juist wel goed dat je probeert op hetzelfde "niveau" te zijn, want ook al is het dan schuifelen, dan is er toch beweging, en dat is altijd nog beter dan stilstand.
Heel veel sterkte en succes de komende tijd!
GR.Ynette -
29 Juni 2008 - 20:27
Ninet:
Jullie vehalen weer gelezen. Zo kan ik me toch ook iets voorbereiden..Sta toch versteld van wat je allemaal meemaakt. Succes met de lessen en de opening (wanneer was dat nog maar?)Wil je de groeten overbrengen aan Amadu?
Groetjes Ninet -
30 Juni 2008 - 06:10
Gea:
Lieve Hetty en Marjan,
Ik ben `egt`een beetje sprakeloos.
Begrijp dat het niet altijd makkelijk zal zijn`tog`hoop ik dat jullie door blijven `schuifelen`
groeten van gea
-
30 Juni 2008 - 07:38
Hilly:
Hoi Marjan en Hetty,
Het is al weer maandagochtend en jullie vrij weekend zit er al weer op.Het is voor ons niet voor te stellen hoe of het daar gaat denk ik.'k Vind het ook van de ds heel moedig en dapper om daar te werken en dan ook al een poosje langer dan jullie.Hij zal er soms ook wel moedeloos van worden maar er ook de kracht voor krijgen om door te gaan.
Je haar lijkt zo op de foto mooi en ik ben dan ook benieuwd hoe Hety er straks uit zal zien met lang haar.Ik wens je voor de komende week succes met het les geven en Hetty zet h'm op daar op de SEH he!
Wiilen jullie ook Amado de hartelijke groeten doen en hem veel sterkte toewensen met z'n werk daar.Ik begrijp nu,uit jullie verhalen, wel zijn twijfels over de aanschaf van bepaalde dingen,toen hij nog hier was.Hoe gaan ze er mee om en waar kan ik het allemaal voor gebruiken?
Heel veel sterkte,kracht,wijsheid en liefde toegewenst.
Groet Hilly
-
30 Juni 2008 - 12:26
Käthy:
Fantastisch om de verhalen te lezen...leuk haar trouwens! -
30 Juni 2008 - 15:49
Gea:
Lieve Hetty en Marjan,
Meerdere malen heb ik jullie gezegd-gevraagd kunnen `WIJ daar` vanuit Nederland,geen` je weet wel zorg´instellen op eerste locaal niveau.
lieve groeten van gea, ik ben trots op jullie `bijtjes´. -
30 Juni 2008 - 20:57
Greta:
Lieve Marjan en Hetty,
Nog nooit heb ik zoveel achter de laptop gezeten en vind het geweldig om zo een beetje met jullie mee te kunnen leven.Marjan ik vind je haar prachtig!Hetty wanneer ben jij aan de beurt? Wat een ander leven daar en ik begrijp het als je er soms wat moedeloos van zou worden.Heel veel succes en probeer ook te genieten denk maar al het goede wat jullie doen! dikke knuffel van ons.Greta -
30 Juni 2008 - 21:29
Lianne:
Wat een ander leven hebben jullie daar toch! Blijf het ontzettend leuk vinden om dat te volgen.
Jouw haar ziet er mooi uit Marjan (beter dan de mijne die is wit van het sausen. Ben mijn kantoor annex speelkamer kinderen aan het opknappen). Deed het vlechten bij jou ook zo'n pijn? Inge kneep mijn handen bijna fijn tijdens het vlechten en bij Maaike rolden de tranen over de wangen...
Heel veel sterkte en succes toegewenst bij het geven van jouw lessen, want die zijn zo te lezen, zelfs voor de basis al, vreselijk hard nodig!!!
Tot horens.
-
01 Juli 2008 - 08:53
´margootje`:
Lieve `beidjes`
Ook hier in `verweggistan`schijnt het zonnetje hevig, en ik ben er blij mee...
Kunnen `we`al starten met de `klussen ...bus, waar wij het al eerder over gehad hebben, het lijkt zo op het www. gebeuren cynisch, jullie begrijpen de achter liggende boodschap....
lieve meisjes,ook hier in nederland schort er veel aan zorg, via ..... zie ik ook dagelijks de realiteit onder ogen, geen verwijt hoor`roeien met de riemen die je hebt, of JUIST niet hebt` `Pa de Jonge´ik geniet van uw zorgzaamheid voor uw beide `meiden`
hartelijke groeten voor jullie allemaal, en een dikke `smok`voor `J`en Hetty.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
