Pom en psalm 17
Blijf op de hoogte en volg Marjan
21 Januari 2013 | Nederland, Emmen
Het Suriname verhaal begon in Amsterdam door het starten met het Pelgrimspad. Voor de oude bekenden nog wel bekend denk ik. (We zijn nu na al die tijd, al onder in Limburg beland.) En nu, jullie geloven het niet, ook deze reis start in Amsterdam. Afgelopen herfst bedenken Hetty, ik, mijn zwager Ton en zus Catrien, dat het wel eens leuk kan zijn samen te gaan wandelen. En wat gaan we dan lopen? Het Westerborkpad.
Het Westerborkpad is een wandel- en bezinningsroute van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork en KNBLO, Wandelsportorganisatie Nederland.
Over een traject van ongeveer 340 kilometer loopt het Westerborkpad van de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam, naar het voormalig kamp Westerbork.
Afgelopen zaterdag liepen we de proloog van het wandelpad.
Hoe "toevallig" is het dat we dan straks ook nog naar Israël mogen afreizen?!
Zaterdagmorgen om 6.45 gaat de wekker af. Ik denk even aan diezelfde wekker die over enkele maanden ook in alle vroegte af zal gaan voor het opmaken naar de bus.
Maar zaterdag geen bus maar trein. Eerst even van onze b&b (ik kan het adres een ieder aanraden) met de benenwagen naar het station. Sommige ook vroege vogels kijken wat bevreemd naar 4 gekken met een rugzak op, wandelend door de woonwijk.
Om 8.30 vertrekken we vanaf station Nijkerk, om vanaf Amsterdam centraal, letterlijk in het spoor van de Joden te gaan lopen. We starten met een route door onbekende straatjes tot aan de Jordaan. Amsterdam is mooi in de winterse kou. Even later doen we een opwarm bakkie op de Dam. Het is koud!!!!!! Gevoelsmatig 10 graden beneden 0 meld het KNMI. Het is echt zo. Ik koop me maar een toeristen muts met oren want de mijne zijn bijna afgevroren. Verder maar weer.
De Westertoren met zijn bijzonder blauw; hoor ik nu dezelfde klokken luiden als Anne eens? Via het Rembandtplein, Thorbeckeplein, standbeeld van Spinoza (wist niet dat hij Joods was) en de Walter Suskindbrug naar het Joods historisch museum. We worden vriendelijk ontvangen door een Surinaamse dame (echt waar!) die onze tassen netjes gaat bewaren. Dan dwalen we gewapend met fototoestel en mp3- tje door het museum.
De geschiedenis van het Joodse volk gaat leven. Hun gebruiken, godsdienst, gewone dagelijkse leven en natuurlijk de oorlogsgeschiedenis komt naar me toe. Veel, heel veel wist ik niet. De 5 boeken van Mozes in de ark voorin de synagoge, alle Joodse feestdagen, alle gebruiken over het eten en het vervolgen van Joden, wat al ver voor de tweede Wereldoorlog begon...... We komen ogen en oren tekort.
Er is een tijdelijke tentoonstelling over kosjer eten en wat blijkt? De pom die we in Suriname aten komt van oorsprong uit Israël! Via de Joden die woonden op de jodensavanne (zijn we geweest! in Su) is het uiteindelijk, via de emigratie naar Nederland, weer hier verzeild geraakt.
Na het kopen van een vingerhoed (wie kan mij vertellen wat er in het Hebreeuws op staat, niemand in de museum wist het?) vervolgen we onze route. De Portugese synagoge is dicht vandaag, want is in gebruik; het is zaterdag.
Het monument van Jan Wolkers (het spiegelmonument) maakt indruk. Nooit meer Auschwitz! We weten dat iedere dag nog onschuldige mensen worden vermoord, het maakt je klein. Dan naar de Hollandsche schouwburg, waar eens de artistieke Joden prachtige voorstellingen gaven. In de oorlog opvang, doorgang huis voor de Joden transporten. Kinderen werden direct van de ouders gescheiden en aan de overkant in de crèche geplaatst. We zijn allen onder de indruk. Door de foto's van gezinnen, kinderen, de namen en filmpjes over alle daagse dingen, komt dit echt binnen. Mensen zoals jij en ik.
Ik heb het al zo vaak gezien, zo vaak gehoord, het is en blijft een ongelofelijk verhaal.
Hoe georganiseerd en precies de bezetter het allemaal heeft uitgevoerd. Ik pijnig mijn hersens hoe dat toch ooit heeft kunnen gebeuren?! Ik kom er niet uit.
Uit de schouwburg gekomen moeten we nu richting het Anne Frank huis. We hebben kaarten via internet besteld gelukkig, voor even voor vijf. De rij is lang en koud ;-)
Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen er iedere dag bij het huis te vinden zijn. In 2012 een recordaantal van 1.152.888 bezoekers. Je hoort alle nationaliteiten aanwezig, bijzonder. Wat zou Anne trots zijn. Otto Frank zou blij zijn dat de boodschap iedere dag opnieuw gehoord en gezien wordt.
Het is allemaal moderner en anders geworden dan toen ik ongeveer 15 jaar geleden daar was. Toch is het gevoel het zelfde en ik ben blij dat ik het nogmaals heb gezien.
In het winkeltje is het dagboek in, ik weet niet hoeveel talen, te koop.
"Opdat wij nooit vergeten"
We sluiten de dag af op de Sea Palace. Een drijvende boot met een Chinees restaurant erop. De link met het verhaal van de dag en alle belevenissen ben ik even kwijt maar lekker was het wel. Moe maar voldaan stappen we in de trein. Die eerst naar Schiphol blijkt te gaan volgens de mw. van de treincomputer. Tegen de tijd dat we in Amersfoort zijn is zij er dan toch eindelijk achter dat we ergens anders zijn. De NS is en blijft een verhaal op zich.
Wat een dag, wat een indrukken. Wat een gezelligheid, saamhorigheid en plezier.
Wat een kou, prachtige plaatjes en nooit te vergeten indrukken.
Wat zal de rest van de reis ons brengen?
Ik sluit af met de woorden op de gedenkplaat bij de Hollandsche schouwburg.
"Behoed mij als de appel van uw oog,
verberg mij in de schaduw van uw vleugels
voor de goddelozen die mij geweld aandoen,
voor de vijanden die mij naar het leven staan."
Ik bid het ons allen toe.
Marjan
Het Westerborkpad is een wandel- en bezinningsroute van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork en KNBLO, Wandelsportorganisatie Nederland.
Over een traject van ongeveer 340 kilometer loopt het Westerborkpad van de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam, naar het voormalig kamp Westerbork.
Afgelopen zaterdag liepen we de proloog van het wandelpad.
Hoe "toevallig" is het dat we dan straks ook nog naar Israël mogen afreizen?!
Zaterdagmorgen om 6.45 gaat de wekker af. Ik denk even aan diezelfde wekker die over enkele maanden ook in alle vroegte af zal gaan voor het opmaken naar de bus.
Maar zaterdag geen bus maar trein. Eerst even van onze b&b (ik kan het adres een ieder aanraden) met de benenwagen naar het station. Sommige ook vroege vogels kijken wat bevreemd naar 4 gekken met een rugzak op, wandelend door de woonwijk.
Om 8.30 vertrekken we vanaf station Nijkerk, om vanaf Amsterdam centraal, letterlijk in het spoor van de Joden te gaan lopen. We starten met een route door onbekende straatjes tot aan de Jordaan. Amsterdam is mooi in de winterse kou. Even later doen we een opwarm bakkie op de Dam. Het is koud!!!!!! Gevoelsmatig 10 graden beneden 0 meld het KNMI. Het is echt zo. Ik koop me maar een toeristen muts met oren want de mijne zijn bijna afgevroren. Verder maar weer.
De Westertoren met zijn bijzonder blauw; hoor ik nu dezelfde klokken luiden als Anne eens? Via het Rembandtplein, Thorbeckeplein, standbeeld van Spinoza (wist niet dat hij Joods was) en de Walter Suskindbrug naar het Joods historisch museum. We worden vriendelijk ontvangen door een Surinaamse dame (echt waar!) die onze tassen netjes gaat bewaren. Dan dwalen we gewapend met fototoestel en mp3- tje door het museum.
De geschiedenis van het Joodse volk gaat leven. Hun gebruiken, godsdienst, gewone dagelijkse leven en natuurlijk de oorlogsgeschiedenis komt naar me toe. Veel, heel veel wist ik niet. De 5 boeken van Mozes in de ark voorin de synagoge, alle Joodse feestdagen, alle gebruiken over het eten en het vervolgen van Joden, wat al ver voor de tweede Wereldoorlog begon...... We komen ogen en oren tekort.
Er is een tijdelijke tentoonstelling over kosjer eten en wat blijkt? De pom die we in Suriname aten komt van oorsprong uit Israël! Via de Joden die woonden op de jodensavanne (zijn we geweest! in Su) is het uiteindelijk, via de emigratie naar Nederland, weer hier verzeild geraakt.
Na het kopen van een vingerhoed (wie kan mij vertellen wat er in het Hebreeuws op staat, niemand in de museum wist het?) vervolgen we onze route. De Portugese synagoge is dicht vandaag, want is in gebruik; het is zaterdag.
Het monument van Jan Wolkers (het spiegelmonument) maakt indruk. Nooit meer Auschwitz! We weten dat iedere dag nog onschuldige mensen worden vermoord, het maakt je klein. Dan naar de Hollandsche schouwburg, waar eens de artistieke Joden prachtige voorstellingen gaven. In de oorlog opvang, doorgang huis voor de Joden transporten. Kinderen werden direct van de ouders gescheiden en aan de overkant in de crèche geplaatst. We zijn allen onder de indruk. Door de foto's van gezinnen, kinderen, de namen en filmpjes over alle daagse dingen, komt dit echt binnen. Mensen zoals jij en ik.
Ik heb het al zo vaak gezien, zo vaak gehoord, het is en blijft een ongelofelijk verhaal.
Hoe georganiseerd en precies de bezetter het allemaal heeft uitgevoerd. Ik pijnig mijn hersens hoe dat toch ooit heeft kunnen gebeuren?! Ik kom er niet uit.
Uit de schouwburg gekomen moeten we nu richting het Anne Frank huis. We hebben kaarten via internet besteld gelukkig, voor even voor vijf. De rij is lang en koud ;-)
Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen er iedere dag bij het huis te vinden zijn. In 2012 een recordaantal van 1.152.888 bezoekers. Je hoort alle nationaliteiten aanwezig, bijzonder. Wat zou Anne trots zijn. Otto Frank zou blij zijn dat de boodschap iedere dag opnieuw gehoord en gezien wordt.
Het is allemaal moderner en anders geworden dan toen ik ongeveer 15 jaar geleden daar was. Toch is het gevoel het zelfde en ik ben blij dat ik het nogmaals heb gezien.
In het winkeltje is het dagboek in, ik weet niet hoeveel talen, te koop.
"Opdat wij nooit vergeten"
We sluiten de dag af op de Sea Palace. Een drijvende boot met een Chinees restaurant erop. De link met het verhaal van de dag en alle belevenissen ben ik even kwijt maar lekker was het wel. Moe maar voldaan stappen we in de trein. Die eerst naar Schiphol blijkt te gaan volgens de mw. van de treincomputer. Tegen de tijd dat we in Amersfoort zijn is zij er dan toch eindelijk achter dat we ergens anders zijn. De NS is en blijft een verhaal op zich.
Wat een dag, wat een indrukken. Wat een gezelligheid, saamhorigheid en plezier.
Wat een kou, prachtige plaatjes en nooit te vergeten indrukken.
Wat zal de rest van de reis ons brengen?
Ik sluit af met de woorden op de gedenkplaat bij de Hollandsche schouwburg.
"Behoed mij als de appel van uw oog,
verberg mij in de schaduw van uw vleugels
voor de goddelozen die mij geweld aandoen,
voor de vijanden die mij naar het leven staan."
Ik bid het ons allen toe.
Marjan
-
21 Januari 2013 - 20:10
Bronno Rosalinde En Kinderen:
zo wat een indrukwekkend verhaal
wijn zijn super trots op onze wandelbuufjes :) -
21 Januari 2013 - 21:58
Magda:
Gelezen, wat een geschiedenis....en nu nog steeds realiteit. Je schrijft prachtig! Vooral doorgaan. -
22 Januari 2013 - 09:40
Mirjam:
Heel indrukwekkend...
Ik kijk al uit naar het vervolg! -
22 Januari 2013 - 12:06
Trees:
Leuk dat ik mee mag lezen..
-
22 Januari 2013 - 13:36
Johan+Rachel, Daan En Thijs:
4 volgers erbij! ;) -
22 Januari 2013 - 14:35
H De Jonge:
In de zomer van 2008 heb ik 6 weken lang met spanning de verrichtingen van Hetty en Marjan gevolgd in Paramaribo.Ik hoop op weer veel informatie en ook een beetje gezonde spanning.Ook vooral een gezonde reis.( dat laatste komt van een meelevende vader, als u begrijpt, wat ik bedoel.)
vader de Jonge.
-
22 Januari 2013 - 17:08
Trudy:
Erg leuk om je/jullie belevenissen weer te mogen mee lezen!veel succes en straks veel plezier op jullie reis! Groetjes Trudy -
22 Januari 2013 - 19:30
Nicole:
he, heerlijk die verhalen van jou. Fijn dat ik het mag volgen. Succes met de volgende trip.
groetjes Nicole -
23 Januari 2013 - 17:08
Itempje:
Marjan geweldig wat kun je mooi vertellen -
22 Februari 2013 - 22:22
Henk Haan:
Zo marjan jij kunt mooie verhalen schrijven,ik ben benieuwd wat er volgt. -
29 Maart 2013 - 23:32
Gea:
Aftellen begint....spannend! Wens jullie een hele mooie tijd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
