Make hummus, not walls
Blijf op de hoogte en volg Marjan
03 Mei 2015 | Israel, Jeruzalem
We eten vanochtend bij het ontbijt het sjabbat brood. Gisteren een beetje vergeten met alle drukte. Het is een kunstig gevlochten wit brood dat verwijst naar het manna. De man des huizes moet het breken, pas daarna mag er weer gesproken worden. Dat is wel even een dingetje voor ons hoor. Evenals gisteravond zijn de 2 sjabbatskaarsen ook al weer aangestoken. Wat passen we ons gemakkelijk aan hè? We pakken alles weer bij elkaar en stappen naar het Arabische busstation.
Het is wel even afwachten hoe het allemaal gaat, we moeten immers nu naar Palestijns gebied, achter de muur. Beetje spannend is het wel. We gaan met de lokale busverbinding naar Bethlehem. Het gaat prima, we zijn er in een klein uurtje. Als we de bus uitstappen willen al die 50 taxichauffeurs daar, ons wel naar de geboortekerk brengen. De mensen willen maar niet begrijpen dat we prima benen hebben. Als we het hele spul van ons hebben afgeschud vragen we 2 "gewone" mannen bij de stoplichten. Die zijn zeer hulpvaardig en wijzen, zonder bijkomende kosten, de weg. Het valt weer op hoe vriendelijk de Palestijnen zijn in tegenstelling tot. We wandelen door de souks naar de kerk. Eerst nog even op een terras een lekker bakkie.
In de kerk zijn verschillende kerkdiensten aan de gang. We horen hoe de kerkklokken ook ons ter kerke roepen. Nu dus enorme mensenmassa voor de plek waar eens Jezus geboren moet zijn. Ik zeg en denk maar weer: het maakt niet uit waar en hoe, maar dat het hier in Bethlehem was, dat is zeker. We laten de "echte plaats" nog maar even voor wat het is want door een kerkdienst die er gehouden wordt is er overbevolking. Ze hebben er ook nog een vitrine met de kinderbotten en schedels van de kindermoord. Bijzonder dat mensen dergelijke dingen nodig lijken te hebben. Ik denk er het mijne van.
We gaan op weg naar de velden van de herders. Er zijn twee soorten, de Grieks
Orthodoxe en de Franciscanen versie. Het is wat hoor. We gaan naar de laatste. Het doet wel wat denken aan de graftuin. Rust, mooie bloemen en een prachtige kerk met schilderingen.
Ook grotten, voor het herbergen van de schapen of de herders in de nacht?
Wij hebben voor de komende 10 jaar kerstkaarten ideeën genoeg.
Dan terug, bergopwaarts weer Bethlehem in, het is zwoegen hoor. En warm!!!!
We bereiken met veel gehijg en gepuf weer de kerk. Dan toch maar even de kapel in waar "DE" plaats moet zijn geweest. Nu is de rij niet zo lang en ik moet op mijn knieën om een foto te maken van de ster die aangeeft dat dat de plek is waar Jezus geboren is. Ach, eigenlijk vind ik het niks maar toch. Dit is wel de stad waar Hij ter wereld is gekomen.
Als je aan me vraagt wat vind je van zo'n hele dag nu het mooist, dan is dat natuurlijk niet dit laatste. Het wonder van in het land te zijn waar het belangrijkste boek van de wereld over verhaald. Het met eigen ogen zien van het land, de mensen, de natuur. Ja, misschien is het ook vooral de natuur die vertelt: dit is dat land, hier is het gebeurd. De natuur blijft waar ook ter wereld het meest puur. En natuurlijk besef ik me ook vandaag hoe rijk ik ben (geestelijk, lichamelijk en materieel) dat dit alles kan. Tijd, ruimte om dit weer opnieuw te mogen ervaren. Wat hebben we het ook gezellig en goed samen.
Mijn moeder zou zeggen: "iets om op je blote knieën voor te danken". Nou, dat danken doen we elke dag! Niet op de blote knieën, dat geef ik toe, want die zijn behoorlijk stram na een dag. We schatten in dat er zeker wel een kilometer of 10-12 wordt afgelegd. Maar danken doen we!
Na de kerk eten we een ijsje en lopen nog even door de souks. Er worden nog weer wat kleinigheden bemachtigd. Het gaat in Bethlehem trouwens allemaal opvallend relaxt, de mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij. Ons oog valt wel op een paar ansichtkaarten met behoorlijke zelfspot, die zeker het overdenken waard zijn. Een ervan vermeldt: "Make hummus, not walls" (maak hummus, geen muren). Vandaag zijn we toch extra bepaald bij de geschiedenis en realiteit van vandaag. We rijden langs de muur naar Bethlehem, moeten op de terugweg door een controlepost van de Israëliërs. Ja, dat raakt me wel.
Terug in Jeruzalem, eten we eindelijk falafel. Heerlijk hoor. We hebben ook wel wat nodig na een dag als vandaag. We beginnen langzaam af te tellen, al willen we het niet. Het moet! En ja, Jan. K de vlam brandt of te wel: mijn hart gaat uit naar Israël! Op welke manier? Ach, om zoveel redenen, die jullie naar ik hoop een beetje begrijpen na al mijn verhaaltjes.
Het is wel even afwachten hoe het allemaal gaat, we moeten immers nu naar Palestijns gebied, achter de muur. Beetje spannend is het wel. We gaan met de lokale busverbinding naar Bethlehem. Het gaat prima, we zijn er in een klein uurtje. Als we de bus uitstappen willen al die 50 taxichauffeurs daar, ons wel naar de geboortekerk brengen. De mensen willen maar niet begrijpen dat we prima benen hebben. Als we het hele spul van ons hebben afgeschud vragen we 2 "gewone" mannen bij de stoplichten. Die zijn zeer hulpvaardig en wijzen, zonder bijkomende kosten, de weg. Het valt weer op hoe vriendelijk de Palestijnen zijn in tegenstelling tot. We wandelen door de souks naar de kerk. Eerst nog even op een terras een lekker bakkie.
In de kerk zijn verschillende kerkdiensten aan de gang. We horen hoe de kerkklokken ook ons ter kerke roepen. Nu dus enorme mensenmassa voor de plek waar eens Jezus geboren moet zijn. Ik zeg en denk maar weer: het maakt niet uit waar en hoe, maar dat het hier in Bethlehem was, dat is zeker. We laten de "echte plaats" nog maar even voor wat het is want door een kerkdienst die er gehouden wordt is er overbevolking. Ze hebben er ook nog een vitrine met de kinderbotten en schedels van de kindermoord. Bijzonder dat mensen dergelijke dingen nodig lijken te hebben. Ik denk er het mijne van.
We gaan op weg naar de velden van de herders. Er zijn twee soorten, de Grieks
Orthodoxe en de Franciscanen versie. Het is wat hoor. We gaan naar de laatste. Het doet wel wat denken aan de graftuin. Rust, mooie bloemen en een prachtige kerk met schilderingen.
Ook grotten, voor het herbergen van de schapen of de herders in de nacht?
Wij hebben voor de komende 10 jaar kerstkaarten ideeën genoeg.
Dan terug, bergopwaarts weer Bethlehem in, het is zwoegen hoor. En warm!!!!
We bereiken met veel gehijg en gepuf weer de kerk. Dan toch maar even de kapel in waar "DE" plaats moet zijn geweest. Nu is de rij niet zo lang en ik moet op mijn knieën om een foto te maken van de ster die aangeeft dat dat de plek is waar Jezus geboren is. Ach, eigenlijk vind ik het niks maar toch. Dit is wel de stad waar Hij ter wereld is gekomen.
Als je aan me vraagt wat vind je van zo'n hele dag nu het mooist, dan is dat natuurlijk niet dit laatste. Het wonder van in het land te zijn waar het belangrijkste boek van de wereld over verhaald. Het met eigen ogen zien van het land, de mensen, de natuur. Ja, misschien is het ook vooral de natuur die vertelt: dit is dat land, hier is het gebeurd. De natuur blijft waar ook ter wereld het meest puur. En natuurlijk besef ik me ook vandaag hoe rijk ik ben (geestelijk, lichamelijk en materieel) dat dit alles kan. Tijd, ruimte om dit weer opnieuw te mogen ervaren. Wat hebben we het ook gezellig en goed samen.
Mijn moeder zou zeggen: "iets om op je blote knieën voor te danken". Nou, dat danken doen we elke dag! Niet op de blote knieën, dat geef ik toe, want die zijn behoorlijk stram na een dag. We schatten in dat er zeker wel een kilometer of 10-12 wordt afgelegd. Maar danken doen we!
Na de kerk eten we een ijsje en lopen nog even door de souks. Er worden nog weer wat kleinigheden bemachtigd. Het gaat in Bethlehem trouwens allemaal opvallend relaxt, de mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij. Ons oog valt wel op een paar ansichtkaarten met behoorlijke zelfspot, die zeker het overdenken waard zijn. Een ervan vermeldt: "Make hummus, not walls" (maak hummus, geen muren). Vandaag zijn we toch extra bepaald bij de geschiedenis en realiteit van vandaag. We rijden langs de muur naar Bethlehem, moeten op de terugweg door een controlepost van de Israëliërs. Ja, dat raakt me wel.
Terug in Jeruzalem, eten we eindelijk falafel. Heerlijk hoor. We hebben ook wel wat nodig na een dag als vandaag. We beginnen langzaam af te tellen, al willen we het niet. Het moet! En ja, Jan. K de vlam brandt of te wel: mijn hart gaat uit naar Israël! Op welke manier? Ach, om zoveel redenen, die jullie naar ik hoop een beetje begrijpen na al mijn verhaaltjes.
-
03 Mei 2015 - 20:38
H De Jonge (vader Van):
+Boeiende verhalen en soms een beetje spannend,maar het doet je echt meegenieten. Een belevenis om nooit te vergeten. -
03 Mei 2015 - 20:56
Reina:
Ja Betlehem, heel bijzonder, maar wat ik begrepen heb, erg toeristisch.
Maar zoals je al schreef, wel de plek waar voor ons het heil zich openbaarde in de geboorte van Jezus.
Klaas Admiraal las voor ons een preek over het " vrij zijn in Jezus" Sluit aan in jullie beleving daar.
Dit vanuit Galaten. Niet de besnijdenis of de wet maakt ons vrij, maar Christus.
En zo mogen en komen we, waar we ook zijn, uit bij diezelfde boodschap van de betekenis van Christus komst naar deze aarde.
Voor jullie nog een paar dagen in Israël begrijp ik, maar weer een schat aan beleving mee in de koffer naar Nederland. Morgen hier "dodenherdenking" zelf daarvoor naar Ureterp waar de herdenking van mijn vader is. 70 jaar bevrijding. veel delen van de wereld geen vrijheid. het is goed om dat te beseffen zodat het geen vanzelfsprekendheid is.
Lieve luitjes , heb nog een paar goede dagen en straks een behouden terugreis. -
03 Mei 2015 - 22:33
Thea :
Lijkt me toch bijzonder om deze geboortestad te bezoeken ook al is het een toeristen stad, wat is falafel?
Groetjes uit het natte Emmen -
03 Mei 2015 - 22:34
Geertje:
Ik dacht een paar dagen geleden al: waarom naar de grote gelen als er zoveel goede falafel in de buurt isq.... Maar eindelijk werden ze wijs. -
03 Mei 2015 - 22:36
Geertje:
Gele m moest het zijn
. Weer.die auto correctie. -
04 Mei 2015 - 09:24
Ina B:
Fijn dat jullie het samen zo goed hebben(vrienden voor het leven)
En dank zij de video hebben wij in Emmen de klokken horen luiden.
Ik weet niet hoelang jullie nog kunnen genieten
Wij wensen jullie nog fijne dagen en kijken al weer uit naar het vervolgverhaal
lieve groet van ons -
04 Mei 2015 - 09:49
Jan Kok:
De rijkdom straalt ervan af, en dat besef is goed en mooi.
En ja, je moeder heeft gelijk: dankbaar zijn op je blote
stramme knieen, en dat geldt ook voor ons, maar wij hebben
op dit moment geen stramme knieen:)))
Een vacature voor de vredes duif is
keihard nodig. want al die havikken. Maar
die vacature is tnt nog steeds niet ingevuld :(((
Gisteren weer in tel aviv
De bijbel/de koran vredig naast elkaar...... komt
het ervan??
He Meiden GENIET!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
04 Mei 2015 - 14:51
Ria Klein:
Herstel van gisteren: "Het was vrij zijn in Jezus naam"Vandaag
gedenken we dan de vrijheid; al weer vrij zijn na 70 jaar onvrij zijn.
Ik ben in het voordeel van jullie alle vier. Ik heb het meegemaakt als kind.
Om nooit te vergeten. Vader weg, kwam gelukkig wel terug in tegenstelling
tot de vader van Reina. Maar echt vrij zijn kunnen we ook alleen door Christus.
Dat zul je extra ervaren als je Palestijnen en Joden ontmoet zoals jullie.
Wanneer vrede? Misschien pas op de jongste dag......
Ja, Bethlehem, daar is Jezus "begonnen"als mens. Bijzonder toch om daar te zijn.
Maar niet door al die flauwekul! Geniet dan maar van de natuur. Die heeft dankzij
God de Schepper en Onderhouder geen flauwekul nodig.Dank voor de mooie foto's.
Hartelijke groeten uit een nu droog en lekker warm( 18 graden) Emmen.
Ja, het is maar wat je gewend bent hè?
-
04 Mei 2015 - 16:30
Mirjam Vh:
Mooie verhalen. Ik moest na het weekeinde (werken en bijeenkomst Stichting Romario) even de verhalen inhalen. Bijzonder ook om op 4 mei in Israel te zijn lijkt mij. We horen de verhalen wel weer. Geniet ervan zo lang het nog kan. Liefs, Mirjam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
